Sonsuz Ark/ Evrensel Çerçeveye Yolculuk
The Right to Seek Safety
Portekiz'den gelen bir WhatsApp mesajı aracılığıyla arkadaşım Eunice Neves benimle bir anısını paylaşmak istedi. Yanında Frishta ve Mohammad adında Afgan bir çift ve bebek oğulları Arsalan vardı. Genç aile Portekiz'in güneyinde küçük bir şehir olan Mértola'ya yerleşmiş. Portekiz hükümetinin mültecilerin yeniden yerleştirilmesi için bir model olarak övdüğü bir projenin parçası olarak Dünya Mülteciler Günü'nü kutlamayı dört gözle bekliyorlardı.
Fotoğraf: Yunanistan Sahil Güvenliği
Frishta ile ilk kez 2015 yılında Afganistan'ın başkenti Kabil'de gönüllü öğretmenlik yaparken tanışmıştım. "Sokak çocukları" için bir okulda, genç çocuk işçilerin okuma yazma ve matematik becerileri kazanmalarına yardımcı olurken, aynı zamanda şiddetsizlikle ilgili temel fikirleri de öğreniyordu. Çocuklar gürültücü ve şamatacı olabiliyordu ama Frishta sınıfa girdiğinde yetenekli öğretmenlerini memnun etmek için can atıyorlardı.
Frishta'nın fedakarlığı ve becerisi, Taliban iktidara geldiğinde onu zulmün hedefi haline getirdi. Kendisine ve kocasına yönelik ölüm tehditlerinin ardından çift, Taliban'ın Kabil'i ele geçirmesinden hemen önce evlerinden kaçtı. Günler sonra, 21 Ağustos 2021'de Frishta Arsalan'ı doğurdu.
Sonunda, Pakistan'da sığınma arayışıyla geçen üzücü ve zorlu ayların ardından aile Portekiz'de güvenli bir sığınak buldu. Eski gönüllü grubunu tanıyan uluslararası bir aktivist grubu, örnek bir yeniden yerleşim projesi geliştirilmesine yardımcı oldu.
Şu anda 25 genç Afgan Portekiz şehirlerine entegre olmuş durumda. Gençlerden sekizi Mértola'da on üç ay geçirerek kurak arazilerin sentropik tarım ve permakültür yoluyla rehabilitasyonuna yardımcı oldu. Birlikte, onları Portekiz toplumuna tamamen entegre etmek için tasarlanmış bir program izlediler.
Bugünkü konuşma sırasında Arsalan bahçe hortumuyla çiçekleri, duvarları ve kendini sulayarak eğleniyordu. "Bakın şimdi nerede," dedi Eunice, telefonu kaydırarak Arsalan'ın giyinik halde, kısmen suyla doldurduğu küçük bir küvetin içinde memnuniyetle sıçradığını gösterdi. Derme çatma teknesinden bana bir öpücük kondurdu!
Arsalan'ın doğumunu çevreleyen tehlikeli koşullarla keskin bir tezat oluşturan güvenliği, güvenli bir sığınak arayan her savunmasız mültecinin öyküsünü özetlemelidir. Ne yazık ki, trajik ve utanç verici bir şekilde, bu Dünya Mülteciler Gününde, geçen hafta meydana gelen çok tanıdık bir trajediyi hatırlamalıyız. Akdeniz'in en derin yerinde, yüzlerce kişinin yanı sıra en az 100 çocuğu taşıyan bir gemi alabora oldu.
Yıllardır Avrupa'ya girmeye çalışan göçmenlere eşlik eden İrlandalı yazar Sally Hayden şöyle yazıyor: "Ölenler dünyadaki eşitsizliğin kurbanları. Bu gezegende ayrıcalıklı olanların sadece doğdukları yerdeki şansları nedeniyle hareket özgürlüğüne sahip olmalarının, geri kalanların çoğunun ise güvenli ve onurlu bir yaşama erişme umuduyla hayatlarını riske atmak zorunda kalmalarının kurbanlarıdır....Bu yolculuktan sağ çıkabilenler büyük bir travma yaşıyor - birçoğu bana aile üyelerinin ya da arkadaşlarının boğulmasını izledikleri anıların peşlerini nasıl bırakmadığını; yardım istediklerini ama imdat çağrılarının nasıl görmezden gelindiğini; teknenin motorları arızalandığında ya da yakıtları bitip sürüklendiklerinde teker teker susuzluktan öleceklerinden nasıl emin olduklarını anlattı."
İnsanın aklı isyan ediyor ve bırakın geçen Çarşamba günü o teknenin içinde boğularak okyanusun derinliklerine gömülen yüz kadar çocuğu, tek bir çocuğun yaşadığı dehşeti hayal etmeye bile razı gelmiyor. Teknenin batmadan önceki fotoğrafları üst güvertelerin tamamen göçmen adaylarıyla dolu olduğunu gösteriyordu, bu da korkunç bir şekilde alt güvertelerin de -çoğu çocuk olmak üzere- göçmenlerle tıka basa dolu olduğu anlamına geliyordu.
Gemide 500, hatta 750 kişinin bulunduğu tahmin ediliyor. Çoğunluğu mevcut enkaza saatlerce tutunabilecek güce sahip genç yetişkin erkeklerden oluşan sadece 104 kişi hayatta kalmıştır. Can yelekleri yoktu; yasal göç neredeyse imkânsız hale getirilmişti.
İrlanda'dan yazan ve İrlanda'nın tarafsızlığı için kampanya yürüten Ed Horgan, "yüzlerce göçmenin savaşlardan, korkunç yoksulluktan ve insan hakları ihlallerinden kaçtığı" bu durumu bir trajedi olarak nitelendiriyor. (Irish Examiner, Opinion, 17 Haziran)
Militarizm hüküm sürdüğünde ve silah satışları arttığında dehşet her yere yayılır, yerinden edilmelere ve şiddetten kaçan insanların sayısının artmasına neden olur.
Horgan, Avrupa Birliği'nin Sınır ve Sahil Güvenlik ajansı FRONTEX'i kısmen sorumlu tutarak, kendilerinin ve Yunan Sahil Güvenliği'nin "felaketten 12 saat öncesine kadar bu gemiyi izlediklerini ve çok geç olana kadar herhangi bir pratik yardım sunmadıklarını" belirtti.
Burada, yaşadığım yer olan Amerika Birleşik Devletleri'nde de benzer trajediler yaşanıyor. En yakın arkadaşlarımdan biri olan Laurie Hasbrook, yirmi yılı aşkın bir süredir Chicago'ya gelen mültecilere eşlik etmek için çalışıyor.
Geçtiğimiz hafta sonu, diğer iki gönüllüyle birlikte, Chicago'ya yeni gelen titreyen ve açlık çeken göçmenlere yiyecek ve sıcak tutacak giysiler sağlamaya çalıştığı için neredeyse tutuklanıyordu. Güneybatıdaki ABD'li aktivistler, ihtiyaç sahiplerinin malzemelere ulaşabileceği güzergahlara su ve gıda malzemeleri bırakarak göçmenlerin hayatlarını kurtarmaya çalıştıkları için cezai suçlamalarla karşı karşıya.
Portekiz'de, genç Afganları Portekiz toplumunun ayrılmaz birer üyesi haline getirirken karşılıklı saygı ve yaratıcı sorun çözmeye dayalı örnek projeler yaratan insanlardan öğreneceğimiz çok şey var.
Güvenlik hakkını savunarak, askeri müteahhitlerin kasalarına para akıtmayı durdurmalıyız. Bu ölüm tüccarları bizi militarizm ve sömürü yoluna götürmektedir. Kale Avrupa'sı ya da ABD liderliğindeki NATO'nun tam spektrum hakimiyeti tarafından yönetilmek yerine, dostluk elini uzatarak ve toprakları ve toplumları rehabilite etmek için karşılıklı, hayatta kalınabilir planlar arayarak güvenlik bulmalıyız.
Dünyanın dört bir yanındaki insanların hükümetleri, kaçınılmaz olarak geçen hafta Akdeniz'de meydana gelen gibi trajedilere yol açan savaşlar ve askeri hakimiyet yerine küresel barış ve adaleti teşvik etmeye ikna etmeleri hayati önem taşımaktadır.
Kathy Kelly, 22 Haziran 2023, Counter Punch
(World BEYOND War Yönetim Kurulu Başkanı Kathy Kelly, Kasım 2023 Ölüm Tacirleri Savaş Suçları Mahkemesi'nin eş koordinatörlüğünü yürütmektedir. CounterPunch/AK Press tarafından yayınlanan Other Lands Have Dreams kitabının yazarıdır.)
Seçkin Deniz, 20.07.2023, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri ve Yansımalar
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark manifestosuna aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.
- Sonsuz Ark Yayınlarının Kullanımına İlişkin Önemli Duyuru için lütfen tıklayınız.