Sonsuz Ark/ Evrensel Çerçeveye Yolculuk
WAKING A SLEEPING GIANT: WHAT’S NEXT FOR GERMAN SECURITY POLICY?
Almanya Dışişleri Bakanı Annalena Baerbock, Rusya'nın Ukrayna'yı kapsamlı bir şekilde işgal etmeye başlamasından üç gün sonra, "Dünya değişiyorsa, siyasetimiz de değişmeli" dedi. Ve böylece Berlin siyasetini değiştirerek, on yıllardır Almanya'nın müttefiklerinin beklediğinin gerisinde kalmasına son vermeyi vaat eden savunma yatırımlarını yapacağını ilan etti. Yine de Berlin'in dış, güvenlik ve savunma politikasında daha yetenekli bir aktör haline gelmesi için, Alman politika yapıcıları ve uzmanları artık yıllardır ihmal ettikleri konulara acilen odaklanmalıdır: strateji oluşturma; hükümet bürokrasilerinde reform; dış, güvenlik ve savunma politikasına ilişkin karar alma yapılarını ve süreçlerini değiştirmek; ve tüm bunları daha geniş bir şekilde kamuoyuna açıklamak.
Fotoğraf: Michele Wiencek
Alman Güvenlik Politikasında Bir Devrim
Şimdilik, Alman halkı - ve ülkenin herhangi bir gözlemcisi - bu hızı anlamakta mazur görülebilir. Şubat ayının son günlerinde Berlin politika yapma hızındaki değişim baş döndürücüydü. Müttefiklerin Almanya'nın yaptırımları geciktirdiği ve çatışma bölgelerine silah gönderilmesine karşı uzun süredir devam eden Alman tabusunu ikiye katladığı konusunda üç gün boyunca süren yoğun eleştirilerinin ardından, hükümet yalnızca Ukrayna'ya silah teslimatına yeşil ışık yakmadı. Şansölye Olaf Scholz, 27 Şubat'ta Almanya Federal Meclisi'nde yaptığı eşi-benzeri görülmemiş konuşmasında, NATO'nun doğu kanadına ek Alman asker konuşlandırmasının yanı sıra Bundeswehr ve Almanya için bir kereye mahsus 100 milyar euro'luk (109 milyar dolar) özel bir fon oluşturulacağını duyurdu ve bundan böyle her yıl GSYİH'nın yüzde 2'sinden fazlasını savunmaya harcama taahhüdünde bulundu.
Almanya, Avrupa'nın en büyük ekonomisine sahip olduğundan, bu harcama artışı mutlak anlamda önemli olacaktır. Almanya'nın GSYİH'sının yüzde ikisi, 2022'de yaklaşık 75 milyar Euro'ya tekabül ediyor ve bu, Berlin'in bu yıl savunmaya harcamayı planladığından yaklaşık 25 milyar Euro daha fazla. Parlamento tartışmasına bağlı olarak, yeni özel fon muhtemelen önümüzdeki birkaç yıl için bu artışın büyük bir kısmını finanse etmek için kullanılacaktır (gerçi ayrıntılar konusunda hâlâ çok fazla belirsizlik vardır). Yıllarca NATO taahhütlerini yerine getirmek için direnen Berlin, şimdi Avrupa'nın en büyük, dünyanın en büyük üçüncü askeri harcaması olacak kadar yatırım yapmaya hazır.
Scholz ayrıca daha da somut şeylerden bahsetti, durdurulan Geleceğin Savaş Uçağı Sistemi projesinde ilerleme çağrısında bulundu, silahlı insansız hava araçlarının satın alınmasına yönelik bir baskı yaptı ve ülkeyi NATO'nun nükleer silah paylaşım mekanizmasında tutmak için Almanya'nın eski Tornado jetlerini değiştirmeyi taahhüt etti.
Almanlar, sıkıcı bürokratların bütün klişelerine rağmen, büyük politika değişimlerine yabancı değiller. Mevcut karar alma hızı, Almanya'nın Fukushima'dan sonra nükleer enerjiden çıkma kararını yeniden düşündürebilir. Ve halkta Ukrayna'ya yönelik dayanışmanın artması, Almanya'nın ilk başta Suriyeli mülteci akınına sınırlarını açmaya yönelik tepkilerini hatırlatıyor. Bazıları, 1999'daki Kosova müdahalesini, Yeşiller'in ilk kez hükümete girdiği sırada önemli bir dönüm noktası olarak hatırlayabilir. Ancak savaş sonrası Almanya'da bu tür bir savunma politikası değişikliğinin tarihsel bir benzeri yoktur.
Almanya'nın dış ve savunma politikası konusunda yaşadığı son büyük tartışma, 2014'te dönemin Cumhurbaşkanı Joachim Gauck'un Almanya'yı dünyada daha fazla sorumluluk almaya çağıran konuşmasıyla tetiklenmişti. Ancak sonraki yıllardaki tartışmalar soyut kaldı. Kilit siyasi partiler, bu sorumluluğun neleri içermesi gerektiğini açıklamaktan kaçındılar ve Şansölye Angela Merkel büyük ölçüde tartışmanın dışında kaldı. Stratejiyi şekillendirmeye o kadar az ilgi gösterdi ki, 2016'da Trump'tan sonra Avrupa'nın “kısmen kaderini kendi kaderini kendi ellerine almak zorunda olduğunu" söylediğinde, ülke ve dünya yarım cümlesinden kastettiklerini anlamaya çalışarak aylar geçirdi. Sonrası gelmedi.
Açılım değişiklikleri farklıdır. Scholz bir tavır aldı ve hükümeti uygulamadan sorumlu tutulacak.
Rahatsız Edici Bir Konsensüs
Bu doğal bir uyumun sonucu değil. Alman savunmasındaki bu büyük değişime, geleneksel olarak Rusya dostu politikaları destekleyen Sosyal Demokrat Parti'li bir başbakan tarafından yönetilen, kökleri pasifist harekette bulunan Yeşiller Partisi'nden bir dışişleri bakanı ve Hür Demokrat Parti'den bir maliye bakanının bulunduğu bir hükümet karar verdi. Hür Demokrat Parti'den bakan, uzun süredir sıkı bütçelere bağlıydı. Pek çok dış gözlemci, Angela Merkel'in uzun süredir Alman ordusunun koruyucusu olarak nitelendirdiği muhafazakar partinin 2021'de iktidarı kaybetmesinin ardından Almanya'nın savunma politikasının ne olacağı konusunda endişeliydi.
Başkan Vladimir Putin'in Ukrayna'ya karşı saldırganlığının ölçeği ve mutlak acımasızlığı, Berlin'in uzun süredir devam eden Rusya politikasındaki balonu patlattı. Ana ilkeleri - Almanya'nın Doğu ile Batı arasında arabulucu olduğu fikri, ekonomik karşılıklı bağımlılığın çatışmayı önleyeceği umudu ve Avrupa güvenliğinin yalnızca Rusya'ya karşı değil, ancak Rusya ile sağlanabileceği inancı - artık geçerli değil. Birçok Alman için, Berlin'den iki saatlik bir uçak yolculuğu kadar uzak olan Ukrayna'nın işgali, askeri gücün artık Avrupa'da bir etki aracı olmadığı yanılsamasını da alt üst etti.
Bu ani ve şiddetli gerçekleşmelere karşı, yeni hükümet koalisyonu direnemedi. İktidar partilerinin deneyim eksikliğini, uzun süredir devam eden politikaları inceleme ve gözden geçirme esnekliği ve geleneksel kırmızı çizgileri aşarak giderdiler (örneğin, bütçe dışı fon, liberal Hür Demokratların borç karşıtı mali aşırılık yanlılarını gemiye almalarına izin verdi). Önerilen değişiklikler yalnızca hükümet koalisyonu tarafından değil, aynı zamanda büyük ölçüde muhafazakar muhalefet tarafından da desteklendi. Ancak, işin zor kısmı henüz gelmiş değil.
Sıradaki ne?
Scholz'un konuşmasından sadece birkaç gün sonra, parlamenterler arasındaki tartışma, 100 milyar Euro'luk özel fonun tam olarak nasıl kullanılacağı sorusuna kaymıştı; bazıları her şeyin ilk etapta Bundeswehr'e (Alman Ordusu) gitmesi gerekip gerekmediğini sorguladı. Tartışma, önceki Alman savunma değiş tokuşlarıyla aynı kalıba girme riski taşıyor: Para tartışması, Berlin'in parayı etkin bir şekilde kullanması ve daha tutarlı bir dış ve güvenlik politikası izlemesi için gerçekleşmesi gereken temel yapısal ve kültürel değişimler hakkında gerekli görüşmeleri yapma pahasına olacak.
Hükümet dört acil göreve odaklanmalıdır.
İnsanları Etkilemek
İlk olarak, bundan sonra ne tür harcamalar ve reformlar gelecek olursa olsun, bunlara dış ve güvenlik politikasını Alman kamuoyunun daha geniş kısmına açıklamak için artan çabalar eşlik etmek zorunda kalacaktır. Alman savunma tartışmaları genellikle oldukça soyut olmuştur, dar bir toplulukta yer almıştır ve daha fazla para harcayıp harcamama sorusunun egemenliğine girmiştir. Nüfusun artık büyük tehditlerin daha fazla farkında olması ve Alman savunma ve güvenlik aktörlerinin büyük yeni kaynaklara sahip olduğunun farkında olmasıyla birlikte, kamuoyu denetimi haklı olarak artacaktır.
Putin'in saldırganlığının birçok Alman üzerinde oluşturduğu büyük şok, Berlin'in yeni politikasında halkın desteğini sağlamada uzun süre etkili olacaktır. Scholz'un konuşmasından sonraki günlerde, ulusal anketler hem Ukrayna'ya silah ihracatı hem de yeni savunma finansmanı lehinde büyük çoğunluk gösterdiler; bu önceki haftalardan çıkan sonuçlardan tam bir geri dönüş demekti.
Bu durum, Alman politikacıların Bundeswehr'i Alman kamuoyu imajının arkasına yeterince fon sağlama konusundaki isteksizliklerini gizlemelerine bir şekilde son vermelerini sağlamalıdır. Yine de kamuoyundaki fikir birliği kırılgandır. Seçmenler yakında Rusya'ya yönelik yaptırımların etkilerini kendi cüzdanlarında hissedebilirler. Ve destek devam etse bile - Rus işgali açıkça provoke edilmedi, Putin inkar edilemez bir şekilde saldırgan ve görünüşte diplomatik rampaları küçümsüyor - gelecekteki çatışmalar o kadar net olmayabilir. Siyasi liderliğe ihtiyaç duyacaklardır.
Almanya'yı yöneten koalisyon, işleyen ve iyi donanımlı silahlı kuvvetlerin ileriye dönük, aktif bir Alman dış ve güvenlik politikası için gerekli bir koşul olduğunu; ancak yine de yeterli olmadığını açıklamalıdır. Alman güvenlik politikası tartışmalarına on yıllardır egemen olan parayla tam olarak ne yapılması gerektiğini tartışmanın maliyeti, Bundeswehr'e yapılan yatırımların ("militarizasyon"), kalkınma yardımı ve sivil önlemlere ("barış") karşı olduğu klişelerden nihayet kopma şansına sahipler.
Hükümet tarafından silahlı kuvvetlere yapılan yatırımların, silah kontrol çabaları, çatışmaları ve krizleri ele almak için uluslararası hukuk, insan haklarını ve sivil çabaları güçlendirmek gibi konularda daha güçlü diplomasi ile el ele gidebileceği konusu daha somut bir şekilde tartışılabilir.
Bu durumu ortaya koymak ve Alman güvenlik politikasının bu baş döndürücü dönüşüne vatandaşları da dahil etmek için daha fazla kamuoyu tartışması gerekecektir. En azından, hükümet koalisyonu, Alman dış ve güvenlik politikasının statüsü hakkında parlamentoda yıllık genel bir tartışma yapılmasına dair uzun süredir devam eden fikri hayata geçirmelidir. Buna ek olarak, parlamenterler, Dışişleri Bakanlığı ve Savunma Bakanlığı gibi ilgili bakanlıklar ve düşünce kuruluşu uzmanları, politika yapıcılarla dış ve güvenlik politikasını tartışmak üzere halkla diyalog ve açıklamalar için formatlar sunma çabalarını iki katına çıkarmalıdır.
Yeni Dönem İçin Stratejiler
Almanya'nın yeni ulusal güvenlik stratejisi bu tür tartışmaları teşvik edebilir. Rastlantısal bir şekilde, yeni hükümet geçen sonbaharda seçilmesinden kısa bir süre sonra Almanya'nın bu yılki ilk stratejisini yazma taahhüdünde bulundu. Aynı zamanda, Alman politika yapıcılar, 2022 baharında bir Stratejik Pusula üzerinde anlaşmaya varmayı planlayan Avrupa Birliği'nde strateji oluşturmanın yanı sıra, yaz aylarında yapılacak olan NATO'nun yeni Stratejik Konseptine de katkıda bulunacaklar.
Bu zor sorularla dolu devasa bir görevdir. Rusya ve Çin ile ilişkilerin değişmesine ilişkin eski Alman kanaatlerinin yerini ne almalıdır? Daha fazla savunma harcaması ve daha bilinçli bir stratejik yaklaşım, Hint-Pasifik'te daha fazla bulunma sorumluluğu mu getiriyor? Ve Almanya'yı NATO'nun nükleer paylaşım mekanizmasında tutmayı gönülsüzce taahhüt eden bir hükümet, Avrupa'nın nükleer caydırıcılığına ilişkin yaklaşan tartışmayla nasıl başa çıkacak? Dahası, Rusya işgalinden önce Almanya ve Avrupa Birliği, Afganistan'daki misyonun feci şekilde sona ermesinin ardından kriz yönetimi konusunda belirsizlik ve bloğun Mali'deki angajmanı konusundaki şüphelerle karşı karşıya kaldı. Ne bu tartışmalar ne de Avrupa'nın güneyindeki bu çatışmalar ortadan kalkacaktır. Yeşil dışişleri bakanı, görevdeki zamanını uluslararası iklim politikasına odaklamayı planlamıştı. Alman enerji bağımsızlığını güvence altına almak şimdi bu çabaları gölgede bırakacak mıdır?
Savaş, Avrupa'nın savunma mimarisine ilişkin tartışmalara şimdiden yeniden enerji veriyor. Avrupa'nın ABD'nin caydırıcılığına, yeteneklerine ve istihbaratına neredeyse tamamen bağımlı olmasının sakıncalarını bir kez daha gösteriyor; ABD seçimleri yaklaştıkça daha tehlikeli hale gelen bir bağımlılık. Avrupa Birliği'nin kendisi ve üye devletlerinin çoğu, Ukrayna'ya silah sistemleri sağlıyor, ancak NATO, Avrupa'nın Rusya'ya askeri tepkisinde açıkça başı çekiyor. Berlin'deki ve başka yerlerdeki politika yapıcılar, Beyaz Saray'da farklı bir başkan olsaydı bu tepkinin nasıl görüneceğini düşünmekten korkuyorlar. Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron, şu anda AB üyesi olan Avrupa'nın "stratejik özerkliğinin" büyük bir savunucusu; bir kez daha bloğu daha bağımsız bir savunma aktörü olmaya çağırıyor.
Ancak mevcut Alman hükümeti, teknoloji, ekonomi ve enerji politikaları için merkezi bir çerçeve olarak Avrupa Birliği'ne bağlı olmasına rağmen, şimdiye kadar askeri anlamda stratejik özerk AB kavramını benimseme konusunda isteksiz davrandı.
Ani değişiklik sonrası, yıllarca savunmada serbest sürüş yapmakla suçlandıktan sonra, Berlin muhtemelen bu tartışmaları etkilemek için daha fazla diplomatik nüfuza sahip olacak. Yine de alçakgönüllülükle ilerlemek akıllıca olacaktır.
Neden alçakgönüllülük? Alman siyasetinin savunmadaki dönüşümü gerekli ve memnuniyetle karşılanan bir rota düzeltmesidir, ancak dünya 24 Şubat'ta aniden değişmedi. Gerçekte, Berlin yıllardır müttefiklerinin uyarılarını ve Putin'in birçok uyarısını görmezden geldi. Geçmişte bazı eleştiriler haksız bir şekilde Almanya'nın Rusya politika yapıcılarını merkantilist Putinversteher'in karikatürlerine indirgemiş olsa da, Rus dezenformasyonu yayılırken, Putin siyasi muhalefeti ezerken, Rusya Ukrayna'da bir iç savaşı teşvik ederken bile, ve hatta Rusya, Suriye'de onca hayat pahasına ve milyonlarca insanın Avrupa'ya ve başka yerlere kaçmak zorunda kaldığı acımasız bir diktatörü desteklerken Berlin'in Moskova ile enerji ilişkisi çok yakındı.
Bu olayların hiçbiri, Orta ve Doğu Avrupalı müttefiklerinin umutsuz uyarılarına rağmen, Berlin'de Rusya'ya olan enerji bağımlılığı konusunda ciddi bir yeniden değerlendirmeye yol açmadı. Bu deneyimden ders çıkarmak, Berlin'in müttefiklerinin güvenlik çıkarlarını ve tehdit düzeylerini onlardan daha iyi anladığı fikrini bir kenara bırakması ve bunun yerine ortaklarının ihtiyaçlarını dinlemesi anlamına gelecektir. Bu, Orta ve Doğu Avrupa ve Kuzey komşuları ile Almanya'nın Hint-Pasifik'teki müttefikleri için de geçerli. (Çin, Kremlin'in izlediğine benzer bir revizyonist rotayı tehdit ediyor ve Almanya'nın Çin'deki ekonomik çıkarları Rusya'daki çıkarlarını aşıyor.)
Bürokraside Reform
Alman politika yapıcılar, daha uzun vadeli stratejiler geliştirirken çabalarını, yeni para miktarlarının etkin bir şekilde harcandığından nasıl emin olacaklarına odaklamalıdırlar. Alman silahlı kuvvetleri kesinlikle kaynaklara ihtiyaç duyuyor; modernize etmek, ekipmandaki büyük boşlukları doldurmak ve herkesin bildiği gibi geciken ve dolayısıyla olağan yıllık bütçe ufuklarıyla çatışan büyük kapasiteli projeler için bir miktar planlama güvenliği sağlayabilmek. Ama sorun asla sadece para değildi.
Birincisi, hükümet onu nasıl harcayacağını kabul etmek zorunda kalacak. Avrupa hükümetlerinin neyi tercih edeceklerine karar vermeleri uzun süredir zorlu bir iştir: yetenek boşluklarını hazır satın alımlarla hızlı bir şekilde doldurmak, ancak Avrupa savunma endüstrisini geliştirme pahasına veya Avrupa savunma sanayi üssü, ancak uzun geliştirme süreleri pahasına Avrupa'yı güçlendirmek için Avrupa yetenek projelerine mümkün olduğunca çok yatırım yapmak. Bu gerilim, daha fazla para bulunsa bile devam edecek.
Bunun ötesinde, Berlin, Alman silahlı kuvvetlerini modernize etme ve donatma yatırımları ile Almanya'nın NATO caydırıcılık ve savunma politikasına yönelik taahhütlerini yerine getirmek için gerekli fonları ve - en önemlisi, şimdi - yenilikçi savunmayla ilgili teknolojilere yapılan yatırımları nasıl dengeleyeceği sorusuyla karşı karşıya kalacak.
Ancak sorunlar daha derinlere iniyor. Almanya'nın savunma tedarik ajansı herkesin bildiği gibi yavaş, verimsiz ve aşırı gergin. Silahlar geç teslim ediliyor ve önemli ölçüde bütçe aşılıyor. Ajansın büyük miktarlarda yeni parayı emme kapasitesi sorgulanabilir. Maaşlar, operasyonlar ve askeri tesisler için sürekli artan genel giderler, araştırma, geliştirme ve satın alma için vazgeçilmez olan fonların büyük bir kısmını tüketme riskini taşıyor.
Para harcamada daha iyi olma ihtiyacı sadece Bundeswehr'i ilgilendirmiyor. Örneğin, Alman Dışişleri Bakanlığı, dünyadaki herhangi bir ülkeden daha fazla, çatışmaların önlenmesi ve istikrarın sağlanması için yılda birkaç milyar Euro harcıyor. Bununla birlikte, resmi olarak önleme için harcanan fonların büyük çoğunluğu, bir kriz patlak verdikten sonra ve daha sonra çok sayıda ihtilaflı ülke ve bölgede küçük taksitler halinde ve minimum gerçek etki şansı ile harcanmaktadır.
İlgili bürokrasilerdeki reformlar, paranın daha iyi politikaya dönüşme şeklini iyileştirmenin anahtarı olacaktır. Bir kere Bundeswehr, şeffaf olmayan ve yönetimin yoğun olduğu karar verme süreçlerinden muzdarip. Başlangıç olarak, silahlı kuvvetler komuta personelinin sayısı azaltılabilir ve iç karar alma süreçleri kısaltılabilir. Alman savunma tedarik süreçleri daha fazla önceliklendirme, öngörülebilirlik ve siyasi gözetim gerektiriyor.
Ama amaç Alman dış ve güvenlik politikasını geliştirmekse, sadece savunma politikası yapılarına odaklanmak yanlış olur. Son birkaç yıldır daha “stratejik” bir Alman dış politikası için yapılan tüm çağrılara rağmen, ne uzmanlar ne de politikacılar, Alman Dışişleri Bakanlığı'nın bütçesinin 2010 ve 2020 arasında 3 milyardan 6 milyar Euro'ya, yani iki katına çıktığı gerçeğine yeterince dikkat etmediler. Aynı dönemde parayı yönetmesi gereken diplomat sayısı sadece yüzde 9 arttı.
Dışişleri Bakanlığının Almanya'nın yeni rolünü yönetmesine ve analiz ve strateji oluşturmada daha iyi olmasına yardımcı olması gerekiyorsa, stratejik düşünmeyi teşvik eden bir liderlik kültürüne, diplomatların uzmanlaşması için daha fazla fırsata, büyükelçiliklerde daha fazla siyasi personele ve bilgi yönetimi ve iletişiminde önemli yatırımlara ihtiyacı var.
Ulusal Güvenlik Konseyi Oluşturmak
Paranın nasıl harcandığına ilişkin iyileştirmelerin ötesinde, geçen hafta açıklanan Zeitenwende (dönüm noktası) zemininde bu yılki ulusal güvenlik stratejisi de Alman dış ve güvenlik politikasının yapılma şeklini reforme etmek için başka bir fırsat olacaktır. Yeni koalisyon geçen sonbaharda ulusal güvenlik mimarisinde reform yapma şansını kaçırdı. Daha önceki koalisyon hükümetlerinde olduğu gibi, dış işleri devralan parti (Yeşiller), bir güvenlik konseyinin başbakanlıktaki partiye (Sosyal Demokrat Parti) çok fazla yetki vermesinden endişe duyuyordu. Bu, Almanya'nın uluslararası rolündeki temel değişimlere, güvenlik politikasının artan karmaşıklığına ve bugün tutarlı bir strateji oluşturmak için ihtiyaç duyulan sayısız aktöre rağmen, Berlin'in esasen hala on yıllardır çalıştığı aynı güvenlik mimarisine güvendiği anlamına geliyor.
Yönetim koalisyonu şimdi Almanya'nın dış ve güvenlik politikasında Avrupa'da daha büyük bir liderlik rolü üstlenmesini istiyorsa, bu tartışmayı yeniden başlatması ve nihayet siyasi iradeyi pratik politikaya dönüştürecek yapıları yerleştirmesi gerekecek. Mevcut kriz, kısa vadeli kriz tepkisi ve stratejik iletişim için neden böyle bir yapıya ihtiyaç olduğunu bir kez daha gösterdi. Örneğin, 24 Şubat'tan sonraki ilk birkaç gün içinde, örneğin, dışişleri bakanı, maliye bakanı ve şansölye, nihayetinde onları desteklemeye karar vermeden önce SWIFT yaptırımlarına karşı en az üç farklı, kısmen çelişkili argüman kullandılar. Kısa vadeli kriz tepkisini iyileştirmenin ötesinde, uzun vadeli stratejik planlama, ortak stratejik öngörü tatbikatları ve ihtilaflı ülkelerde siyasi stratejilerin uyarlanması konusunda koordinasyonu sağlamak için ilgili kabine üyelerinin daha düzenli toplantılarına ve kançılaryada daha güçlü bir koordinasyon rolüne ihtiyaç duyulacaktır.
Görevin Büyüklüğü
Alman dış ve güvenlik politikasında birkaç gün içinde meydana gelen değişikliklerin büyüklüğünü kavramak hala zor ve parlamenterlerin ve hükümet koalisyonunun ilk duyuruları sürekli bir çabaya ve Berlin için dünyada yeni bir role çevirebilecekleri zaman görülecektir.
Oluşturma stratejisi; tedarik sistemlerinde, devlet bürokrasisinde ve kilit karar alma süreçlerinde reform ve hepsini endişeli bir halka açıklamak; bu görevler, Soğuk Savaş'ın sona ermesinden bu yana Avrupa'daki en büyük güvenlik kriziyle aynı anda uğraşan politika yapıcıların muazzam çaba göstermelerini gerektirecektir. 2021 seçimlerinden sonraki günlerde, Sosyal Demokrat Parti, Yeşiller ve liberaller koalisyon anlaşmasını müzakere ederken, önde gelen politikacıların üç partiyi birleştirmek için ortak “projeler” arama ihtiyacı hakkında derin derin düşündükleri duyulabiliyordu. Akıllarında olan bu olmayabilir, ama kendilerine verilen budur.
Sophia Besch, Sarah Brockmeier, 9 Mart 2022, The War On The Rocks
(Sophia Besch, Avrupa Reform Merkezi'nde (CER) kıdemli araştırma görevlisi ve Atlantik Konseyi'nde yerleşik olmayan kıdemli araştırmacıdır. Sarah Brockmeier, Frankfurt Barış Araştırmaları Enstitüsü'nde (PRIF) doktora araştırmacısı ve Küresel Kamu Politikası Enstitüsü'nde (GPPi) yerleşik olmayan bir araştırmacıdır.)
Seçkin Deniz, 29.03.2022, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri ve Yansımalar
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark manifestosuna aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.
- Sonsuz Ark Yayınlarının Kullanımına İlişkin Önemli Duyuru için lütfen tıklayınız.