Küçüklüğümden beri ben senin prensesindim di mi baba?
Size…
İki
hafta oldu babamı yoğun bakımdan çıkaralı…
Eve
geldiği günden itibaren aldığı ilaçlardan dolayı ya da artık tamamen hafızasını
yitirdiğinden; bilemiyorum, sürekli sayıklıyor, rüyalar görüyor, isimlerimizi
karıştırıyor…
Son bir
kaç gündür bana, "Senin evin yok mu? Niye buradasın? diyip duruyordu; anlatınca da “Hee biliyorum, bunamadım!” deyip
fırçayı basıyor...
Eski
eşimin adını sayıklıyor kaç gündür; bugün geldi O da..
“Hadi
Sedat gidelim oğlum, kurbanlıklara bakalım!”
"Tamam
Baba, bayrama yakın gidip alırız" dedirttik, inandı…
Az önce, "İyi geceler" demek için yanına gittim… Tolga'yla gülüşüyorlar. Saray
yaptırıyormuş bize… Herkese bir görev veriyor...
"Ben
neyim?" dedim. "Sultansın sen!" dedi…
Tolga
odadan çıktıktan sonra yine “Hepinize Saray yaptırıyorum!” dedi. “Tamam, Babacım,”
dedim, “Sarayında otur, kimse seni üzemeyecek orada; mutlu yaşayacaksın,
sofralar kurun, kurbanlar kesilsin, herkes gelsin, hiç yalnız kalmayın tamam mı?”
dedi, “Son bir yemek yiyelim...”
“Ben bir
sigara içeyim Baba,” dedim. “Hadi bana da getir, çok keyiflendim, içelim!”
dedi...
Kaçtım
odadan...
Babam’a…
Küçüklüğümden
beri ben senin prensesindim di mi baba? Şu halinle bile hatırlattığın için
teşekkür ederim...
Ciğerimi
dağladın, uykumu kaçırdın, olsun; senin canın sağ olsun.
Bahar Türker, 03. 09.
2014, Sonsuz Ark, Konuk Yazar