SA149/KhB10: Son İyilik

(Yağıyor lapa lapa kar)

(Yağdığı kadar soğuk)

(…)

Örter mi geceyi
Lapa lapa yağan kar
Örter mi geceden süzülen her heceyi…

(…)

Hüzünle sarılı her hece
Sarılı dudakları,  bil; sımsıkı
Kederle eriyor masumların gözlerinde…

(…)

Pamuktan bir dua, bir çığlık gibi
Issız dokunuşlarla
Yağıyor lapa lapa kar…

(…)
Köreltiyor akışını düşüncelerin
Düşüncelerde ölüler,
sürgünler…

(…)
Örter mi geceyi
Parçalanmış bir çocuk bedeni
Örter mi karla gelen her heceyi…

(…)

Şahitsin ey kar
Dirilerin ihanetinde gece
Şahitsin yiğitliğine ölülerin…

(…)

Şahitsin ey karla gizlenen toprak
Katiller diri, dipdiri
Kan çağırıyorlar bak…

(…)

Çağırıyor gök
Belki duymuyor kör gözleri
Belki günahlarına sığınak…

(…)

Yaşıyor işte diriler
Dirilerden medet umarak
Bir lokma, bir odun ateşi…

(…)

Bir ölü nefesi, bir hatıra
Ölüden gelen bir son iyilik
Isıtıyor dirilerden gelen ihaneti…

(…)

İhanetin soğukluğunda
Isınıyor ölülerin dirileri
Kaçıyor toprak, susuyor beyaza ağlayarak…

(…)

Acılarıyla koşuyor kar
Lapa lapa süzülüyor gökten
Örtmek için çirkinlikleri…

(…)

Aklıyor yine ölüler düşüncelerini dirilerin
Sarılıyor günahkâr diriler
saflığın ellerine…

(…)

Yağıyor lapa lapa kar
Yağıyor merhametsizlerin düşlerine…

Khorto Bâri, Sonsuz Ark, 08/01/2013