Sonsuz Ark/ Evrensel Çerçeveye Yolculuk
İnsan, -her insan- kendisinin bir tek ve benzersiz olduğunu kesinlikle bilir; ama düşünsenize aynı insan bir tek ve benzersiz bir ‘Tanrı’ olduğunu bildiği halde, Tanrı’ya inanmamayı ya da birden fazla Tanrı’ya inanmayı veya yaratılan her varlığın Tanrı’nın bir parçası olduğuna ve Tanrı’dan başka hiçbir varlık bulunmadığına inanmayı tercih edebiliyor.
İnsanın bu akıl dışı tutumunun bence hiçbir açıklaması yok; varlığına inandığı herhangi bir Tanrı’nın kendisine koyduğu ya da koyacağı sınırları reddetmesi, gerçeğin varlığını ve akışını hiçbir şekilde etkileyemeyeceği için bu akıl dışı tutumun hiçbir açıklaması olamaz zaten.
Ya da aynı insanın ortaya koyduğu açık bir çelişkiden bahsedebiliriz:
O, bir Tanrı’nın kendisine koyduğu sınırları Tanrı’yı reddederek ortadan kaldıracağını düşündüğünde, onun herhangi bir beşerî otoritenin (devletin, yargının, patronun, etkileşim içerisinde olduğu erkek-kadın başka bir insanın) kendisine koyduğu sınırları reddetmemesi ya da reddedememesi nasıl değerlendirilmelidir?
İki yüzlülükten ve yalancılıktan bahsedebiliriz bu noktada. Tanrı’yı reddederek Tanrı’nın kendisini cezalandırma olasılığından kaçabileceğini düşünen bir insan nasıl akılcı bir tutum takındığını iddia edebilir ki?
Bir ve benzersiz olan her insan, uyması gereken kuralların olduğunu bilir. Bu kurallar -insanın reddettiğini iddia ettiği Tanrı’nın yarattığı- doğanın kurallarıdır kimi zaman, kimi zaman da diğer insanların koyduğu yasaların.
İnsanların yasalarla koyduğu kuralları ihlal ettiğinde suç işlediği için cezalandırılmaktan kaçamayan insan, Tanrı’nın koyduğu kuralları yok sayarak işlediği suçların cezasız kalacağını nasıl düşünebilir?
Çok açık; düşünemez.
Bir ve benzersiz olduğunu bilen bir insanın, kendisi diğer insanları işledikleri suçlar ya da yaptıkları hatalar yüzünden çeşitli şekillerde cezalandırdığı halde, kendisinin de cezalandırılacağını bilmemesi imkânsızdır.
Onun imkânsızı zorlaması ya da imkânsızı reddetmesi hiçbir gerçeği değiştirmez; o kendisini kandıramayacağı gibi başka insanları da kandıramaz.
Elbette, onun akıl dışı tutumlarının akıl dışı açıklamaları ve bu açıklamaları akıllıca bulan yoldaşları olacaktır, ancak bu durum da gerçeğin varlığını ve akışını değiştiremez.
Akıl dışı tutumların hiçbiri insana akıl dışında bir hayat sunamaz çünkü.
Akıl dışında bir hayat olamaz, ahiret olamaz.
Çünkü aklı yaratan, her şeyi yaratan tek Tanrı olan Allah’tır ve her şey akılla var olmuştur, insanın akıl dışı tutumları onun aklın egemen olduğu evrenin dışına çıkmasını sağlayamaz.
Akıl dışı bir evren yoktur, akıl dışı hiçbir düşünce ve eylem de yoktur.
Şeytan’ın aklı kötüye kullanarak insanı aldatması da akıl dışı bir evrenin olamayacağının kanıtıdır.
İnsanın akıl dışı tutumları, aynı şekilde, onun iki yüzlülüğünün ve yalancılığının kanıtlarıdır.
O halde sorunu netleştirmeliyiz:
İnsan, bir tek ve benzersiz bir ‘Tanrı’ olduğunu bildiği halde, onun Tanrı’ya inanmamayı ya da birden fazla Tanrı’ya inanmayı veya yaratılan her varlığın Tanrı’nın bir parçası olduğuna ve Tanrı’dan başka hiçbir varlık bulunmadığına inanmayı tercih ettiğini söylemesi, onu basit bir yalancı ve ikiyüzlü yapmaktan başka bir işe yaramıyor.
Kaçınılmaz olandan kaçabileceğine inanan bir insan, nasıl akıllı bir tutum sergilemiş olabilir ki?
Onun akıl dışı tutumuna bakarak 'o insan ikiyüzlü ve yalancıdır', diyebilir miyiz?
Kesinlikle diyebiliriz.
Öfkelenebiliriz bu ikiyüzlülüğe ve yalancılığa; ‘Akılsızlar için yaşasın cehennem’ de diyebiliriz şu ânda, ancak yine de aklın insana doğru tutumları buldurma olasılığını göz ardı etmemek gerekir.
Umut da Allah'ın varlığının kanıtlarından biridir çünkü.
Sizce de öyle değil midir?
Mıra | Öznel Şeyler
Takip et: Next Sosyal @seckin_deniz
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark manifestosuna aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.
- Sonsuz Ark Yayınlarının Kullanımına İlişkin Önemli Duyuru için lütfen tıklayınız.