Sonsuz Ark/ Evrensel Çerçeveye Yolculuk
Sıkılmaya vaktim olmuyor. Lakin bazen birkaç gün ne ‘iş’ dediğim bir şey yapıyor ne okuyor ne de yazıyorum, oturup sinema veya belgesel izliyorum, hemen içimi bir sıkıntı kaplıyor; sanki yapılacak bir sürü ‘iş’ var ve ben hepsini bir kenara koymuşum da vakit öldürüyormuşum gibi hissediyorum. Huzursuz oluyorum ve hemen düşünüyor ve yapıyorum, düşünüyor ve yazıyorum ve sonra yeniden düşünüyorum ve sonra yeniden bir şeyler yapıyorum, boş duramıyorum.
Siz de herhangi bir ‘iş’ yapmadığınızda huzursuz oluyor musunuz?
Bazen de ne kadar çok çalıştığımı, zihnimin hiç ara vermeden neredeyse durmaksızın bir şeyler ürettiğini hissedip yorulduğumu ve artık bu hızlı ve yoğun akışın sürdürülemez olduğunu düşününce, öncekine benzer ama zıt istikametten gelen bir sıkıntı içimi kaplıyor; sanki yapılacak bir sürü iş var ve ben bu yapılıp bitirilecek işleri bitirmek zorunda olan biri değilim, bana ne oluyor demişim gibi hissediyorum.
Huzursuz oluyorum ve hemen düşünüyor ve iş yapmayı bırakıyorum, düşünüyor ve yazmanın bitirilemez olduğunu düşünüyor ve yazmıyorum ve sonra yeniden düşünüyorum ve sonra yeniden huzursuz oluyorum bir şey yapmadığım ve yazmadığım için.
Bana öyle geliyor ki bu durum ben doğduğumdan beri böyle. Sizin için de aynı. Ve hepimiz için ölene dek sürecek, öldükten sonra duracak ve biz yeniden dirilince de hiç durmaksızın-sonsuza dek henüz bilemediğimiz bir akışın içinde şimdiki bizi sürdürecek.
Şimdiki biz… önceki biz ve sonraki biz… hep aynı mıyız dostlar?
Zorluklarla yüzleştiğimizde, kolaylıklarla iç içe olduğumuzda neden sıkılıyoruz? Hep aynı olduğumuz için mi?
Siz, ben ya da başkaları neden böyle, var mı açıklamanız?
‘Her güçlükle beraber bir kolaylık vardır. Muhakkak ki her güçlükle beraber bir kolaylık vardır. Boş kaldığın zaman (yeniden) başla ve Rabbine yalvar!’ diyor Allah İnşirâh Suresinde. Durmaksızın, evet; başka bir işe, başka bir ibadete, başka bir düşünceye devam ettiğimizde de sıkılıyor olacağız, boş kaldığımızda da.
Bu bir hayat döngüsü; kolayın yüklendiği güçlük, güçlüğün doğurduğu kolaylık.
Boş durmuyoruz aslında hiçbir zaman; eğer seçtiğimiz bir işi, ibadeti, düşünceyi yapmıyorsak bizim irademizin dışında bir şeyler doluşuyor zihnimize. Edilgen aralıklarımızdan sızıyor başkaları; şeytanlardan ya da insanlardan.
Bir iş yaptığım zaman, şimdiki gibi yazdığım zaman, yazmadığım ancak benim seçtiğim bir şeyleri düşündüğüm zaman ya da tam tersini yaptığım zaman sıkılmadığımı, sadece bana iyi gelmeyen şeylerin beni rahatsız ettiğini düşünüyorum. Peki, siz ne düşünüyorsunuz?
Yapmadığım bir sürü iş var, düşünüp yapamadığım daha çok. Sıkılıyorum çaresiz; tıpkı bir zalimin zulmüne engel olamadığımda, bir dev olup fırtına gibi esemediğimde, Gazze’de insanı acıtan şeytanları durduramadığımda, içime sızan başkalarına gereğinden fazla değer ve zaman ayırdığımda.
Bunların her biri bir güçlük, ama biliyorum, bu güçlüklere yüklenmiş bir kolaylık arıyorum sonra.
‘Yaşamak budur ve böyle olmalıdır’ diyerek.
‘Bir sürüngenden daha çok bilinçli olmanın bedeli budur’ diyorum. ‘Bir tarla faresinden, bir sivrisinekten.’
‘Sizce nedir yaşamak?’ diye soruyorum sonra düşüncelerimin sonunda, ‘Siz nesiniz?’ diyorum. ‘Sorumluluklarını sorgulamayan canlılar içinde?’
Çoğul düşünüyorum hemen hiç aralık vermeden, yine soruyorum:
‘Biz neyiz? Kolaylık mı, zorluk mu? İçimize yüklenen biz hangisiyiz? Hangisi hangisini doğuracak?’
Sıkılmaya nasıl vaktimiz oluyor bunca kargaşada?
Nasıl boş duruyoruz?
Mıra | Öznel Şeyler
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark manifestosuna aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.
- Sonsuz Ark Yayınlarının Kullanımına İlişkin Önemli Duyuru için lütfen tıklayınız.