SA166/KY2-NC3: Eksik Coğrafya

Gün doğarken çocuk

Kimsesiz bir esrikliği ısıtacak avuçlarında

Sokağın ucundan görünen mavi bir deniz

Kim bilir nasıl yoracak suyun kalbini

Yalnızlık akşamdan kalma, düşbaz

İnatla uzatacak sürgününü çocuğun

Nasılsa deniz şuracıkta

Ansızın gözleri yorulacak kadının

Saçlarında bahardan kalma kurumuş bir karanfil

İçinin kuytularında demli bir şiir, sınırlarda

Bozgun yılları ve kalbi kayıp bir coğrafyada

Kadın sır olup birikecek sarnıcında hayatın

Kuledeki pencerenin ışıklarında naz

Eksik bir masalı tamamlayacak nasılsa

Çocuğun adımlarında gün, acemi ve sarsak

Kadının zaten düşürülmüş gölgesi uzuyor

Bir yağmur, bir gökkuşağı ve altında kalıcı bir hasar

Bütün zamanlardan daha sahici gündüz vakti rüya

Ve her denizden bir parça, her kalbin kuytusuna bir şiir

Kadının saçlarında dağılan ıslık,

Çocuğun bir türlü sükûnete ermeyen üşümesi

Bir yolcu bekler gibi, belki yaralı, belki yitmiş

İkisinin de gözleri uzağın boşluğunda

Sus olunca bölünmüyor ya düş, ne haz

Kadranı ölü bir yolculuk sonrası dağılacak sis

Uykusu bozulacak dünyanın, göz gözün hizasında

Elinde bir işli mendil, çocuğun avuçlarında sonsuz hece

‘Dillerden düşmüş bir şarkı’ usulca vuracak kıyıya

Nevra Cihan, Sonsuz Ark, Konuk Yazarlar, 30.01.2013