"Çınladı sokaklar Leyla’nın sesiyle, İstanbul çınladı, dünya çınladı.."
Şimdi ki zamanlarda geçer hikaye. Geçmiş aşklara selam edip. Kızın adı Leyla oğlanın adı Mecnun ama kız “Leyla” olmasına Leyla idi, ama oğlan “Mecnun” değildi.
Leyla çok sevdi Mecnun’u, Mecnun kaçtı Leyla’dan.
O vakit bu vakit, gel zaman git zaman... Cihangir'in karanlık bir sokağında buluştular bir gece. Kız sarılıyor, öpüyor, sevgi sözcükleri fısıldıyordu Mecnun'un kulağına.
Mecnun şarap içmiş; bir şişe gelmede önce... Nefes alıp verdiğinde havaya kokusu karışıyordu kırmızı şarabın, kız o kadar aşk sarhoşu idi ki fark etmedi bile Mecnun'un gerçek sarhoş olduğunu.
Leyla hala sevdalı, hasret giderme derdinde idi.
* İstanbul ey koca İstanbul duy, taşların, duvaların, camilerin köprülerin, denizlerin, göklerin duysun, ey dünya sende duy, ben Mecnun'u çok seviyorum, çok.. Onsuz sen bile İstanbul değilsin, eksiksin, yarımsın.. Tıpkı benim gibi.. Hadi sen de söyle onu sevdiğini, haykır İstanbul!
Çınladı sokaklar Leyla’nın sesiyle, İstanbul çınladı, dünya çınladı..
Mecnun...
* Ben karanlığım, ıssızım, yalnızım.. seni sevemem Leyla sevemem.. Olamam yanında, kalamam, seni saramam..
Leyla bu lafları belki milyon kere duymuştu, ama hep duymamazlıktan gelmişti, şimdi de duymuyor sadece sevgisini haykırıyordu
Durduramıyordu Mecnun Leyla'yı, deli olmuş Leyla bir Mecnun'a sarılıyor, bir haykırıyordu.
* Bak Mecnun bak yıldızlarda adın yazıyor, ay kalp olmuş, görüyor musun. Masal ülkesinde gibiyiz bu akşam değil mi?
Mecnun çekip tuttu kollarından Leyla'yı gözlerinin içine baktı, hiç bir şey söylemedi.
Arka cebinden silahını çıkardı, hâlâ gözlerinin içine bakıyordu Leyla’nın ..
Bir silah sesi duydu İstanbul, Leyla kanlar içinde yerlere yığıldı. Bir anda oldu her şey, Mecnun’un içtiği kırmızı şarap kan olup aktı Leyla’nın kalbinden. Kalbinden vurulmuştu Leyla aşk yüzünden, tıpkı yaşarken olduğu gibi ..
Leyla soğuk kaldrım taşlarında öylece uzanmış, Mecnun sakin, habersiz kendinden.
Ne kadar vakit geçti anlamadı Mecnun polisler sarmıştı etrafını, kameralar, haberciler ..
Taktılar kelepçeyi Mecnun'a, zor adımlarla yürüdü polis arabasına doğru. Bir muhabir seslendi arkasından katil Mecnun'a...
* Neden öldürdün?
Mecunun pişman, mahçup.. öldürdüğünü bile anlamadan...
* Beni çok seviyordu!!
Ahu Öztürk, 05.12.2016, Sonsuz Ark, Çırak Yazar, Öykü