"Bu arada kadına kağıdı getirdi danışman kız, imza alacak, doldurması lazım. Genç kadın kalemi aldı, göz göze geldik.."
Henüz 22 yaşında, evli ve 1 çocuğu olan bir kadın bu.. Kürtaj için hastaneye gelmiş kocasıyla. Nasıl kararlı anlatamam! Yanıma oturdu; heyecanını 1 kilometreden fark ederdiniz siz de olsanız.. Dedim ya; normalde dalmam, sormam, asla yargılamam; ama hiç tanımadığım bu kadına sordum:
"Çocuğun var mı?"
"Var.."
"Peki neden aldırıyorsun bu bebeği?"
Kocası atıldı hemen:
"Aslında ben hiç istemiyorum, ama diğer çocuğumuz küçük!"
"Bakamayacak durumda mısınız?"
"Yooo, çok şükür, çalışıyorum, kazanıyorum, evimiz de var..."
Bu arada kadına kağıdı getirdi danışman kız, imza alacak, doldurması lazım. Genç kadın kalemi aldı, göz göze geldik.. Tutamadım kendimi:
"Yapmaaaaa!" dedim. "Kıyma lütfen, bak 7 haftalık kalbi var; atıyor. Ömür boyu vicdan azabıyla, pismanlıkla yanıp tutuşacaksın..."
Kalemi bıraktı, ellerinin titrediğini gördüm, ağlamaya basladı ve kocasına dönüp:
"Hadi gidelim!" dedi..
Kocası şokta! Daha ağzını açamadan, "Vazgeçtim, aldırmayacağım, hadi gidelim" dedi...
Kağıdı masaya bıraktı ve çıktılar. Çıkarken dönüp bana bakışını unutmayacağım; gözleri yaşlı, lakin o anda minnet dolu..
Danışman kız da gırtlağımı sıkacak; en nihayetinde 600 TL para gitti! Vah, vahh! Cehenneme kadar yolu var, gitsin, atan küçücük bir kalpten ne kadar önemli olabilirdi ki?
Neden böyle bir şey yaptığımı bilmiyorum cidden, suçlu hissetmeli miyim sizce?
Bildiğim bir tek şey var ki; bu beni hiç tanımayan ve benim hiç tanımadığım kadın belki hamileliği boyunca "Keşke o kadınla karşılaşmasaydık" diyecek, ama bunu sadece evladını kucağına alana kadar söyleyebilecek..
Sonrası mı?
O kadın çocuğuna her baktığında beni hatırlayacak, her zaman aklında ve belki de dualarında olacağım...
Ben böyle hissediyorum!
Bahar Türker, 01.06.2016, Sonsuz Ark, Konuk Yazar