Dile kolay 39 yıl...
Ben bir
ADAM'ın bir kadın'a aşkına şahit olan evlattım.
Gencecikmiş
annem, babamla evlendiğinde..
Çok
severdim bu hikayeyi dinlemeyi; binlerce kez anlattırdım ikisine de ayrı ayrı..
Babam, “İlk gördüğümde aşık oldum annene!” derdi. Annem aradaki yaş farkına
rağmen, "Yeniden dünyaya gelsem, yine babanla evlenirdim!" derdi. “Baban
çok iyi bir adamdı, çok iyi bir babaydı; şefkat dolu bir kocaydı..”
Biliyorum,
gördüm çünkü.. Ne severdi annemi.. Üstüne titremek, sevdiğini kıskanmak ve hep
aşık kalmak neydi babamda gördüm..
Ben
babasını kaybetmiş bir evlat olmanın acısını başka yaşıyorum, annem hayat
arkadaşını kaybetmenin acısını başka.. Dile kolay 39 yıl...
Her
evlilik yıldönümlerinde babam erkenden uyanır, hiçbir şey almadıysa bile
mutlaka bir "gül" koyardı annem uyurken "Gonca'sının"
başucuna..
Ama bu
yıl da alacak annem o gülü!
Babamın
bize özellikle bana bıraktığı en büyük mirastı "aşk"...
Babadan
kızına, kızından da oğluna geçecek...Yağız'ı tembihledim, bugün o gülü ananesi’nin
başucuna oğlum koyacak..
Evlilik
yıldönümünüz kutlu olsun babacım, annecim.
Bahar Türker, 16. 10.
2014, Sonsuz Ark, Konuk Yazar