"Şu an
benim yaptığımda o galiba; hatıralara tutunmak…"
Atila
ile birlikte seyrettiğimiz Dr.House’un bir bölümünde Dr. House ölmekte olan bir
hastasının söylediklerinden yola çıkarak “Hayatım film gibi gözümün önünden
geçiyor” klişesinin tam da doğru bir şey olduğunu keşfediyordu.
"Hayatı
bitmekte olan insanın yaşamak için son çabası hatıralara tutunmaktır, beyin
güzel hatıralara tutunarak var gücüyle son bir atak yapar ve güzel hatıraları
bir bir insanın gözünün önüne serer." mealinde çok etkileyici bir şeyler
söylemişti.
Şu an
benim yaptığımda o galiba; hatıralara tutunmak… Ve galiba tek farkı bunu biraz
“slow motion” yapmam…
Az önce
ellerimin ve kollarımın acısından ağladım, evet, ağrı eşiğim çok düşük, ama
hakikaten dayanılacak gibi değil bu ağrılar…
Atila,
Chine Oil ve ağrı kesici jel sürdü pür dikkat ve okudu ellerimi, şu an bir
parça daha hafif ama tam geçmiyor…
Yine kimseyle
görüşmek istemiyorum, “Nasılsın” sorusuna cevap vermek istemiyorum, “Yine
hastayım” demek istemiyorum…
Bugün
Mutlu aradı; Mutlu kardeşim; acıları ve ağrıları beynimi kullanarak yok
edebileceğini söyledi, yarın da çok güvendiği işinin ehli bir aktara gidip
vaziyeti anlatacakmış, belki bir çare bulur diye… Bu bir imtihan biliyorum ve
Allah’tan c.c güç istiyorum…
Artık bu
konudaki umudumu tümüyle kaybettim sayılır…
Şeyh
Sadi-i Şirazi “İnsan, yegi katre hun est ve hezar endişe.” Yani “ İnsan, bir
damla kan ve binbir endişedir” Derken ne kadar da haklıymış...
La havle
ve lâ kuvvete illâ billâhil aliyyil azîm...
Neşe Kutlutaş, 18.01.2015, Konuk Yazar, Sonsuz
Ark, (İlk Yayın Tarihi, 08.05.2012)