11 Temmuz 2021 Pazar

SA9290/SD2136: Avrupa'nın Başkanlık İkilemini Nasıl Düzeltiriz?

Sonsuz Ark/ Evrensel Çerçeveye Yolculuk

Sonsuz Ark'ın Notu:
Çevirisini yayınladığımız analiz, Belçika'da Parti Socialiste'nin başkanı, Charleroi belediye başkanı ve Université libre de Bruxelles eski siyaset bilimi profesörü olan Paul Magnette ve European University Institute, Ulusötesi Yönetim Okulu'nda uluslararası ilişkilerde bir kürsü sahibi olan Kalypso Nicolaïdis'e aittir ve Avrupa Birliği'nin temsiliyet sorununa odaklanmaktadır. 12 Nisan 2021'de Ankara, Beştepe Külliyesindeki kabulde yaşanan 'Koltuk Krizi-Sofagate'i Erdoğan'a ve Türkiye'ye saldırı sebebi olarak tanımlayan iç ve dış saldırganların ruhlarındaki kötülüğün net olarak deşifre edildiği bu diplomatik 'durum', net olarak Avrupa Birliği'nin temsiliyet krizinin yansıması olarak ortaya çıkmıştır. Analiz bunu somut olarak yansıtmaktadır. Türkiye'nin içteki ve dıştaki düşmanlarının yaşadığı bu hezeyan Erdoğan ve Türkiye eleştirmenlerinin nesnel eleştiri diye bir yaklaşıma sahip olmadıklarını kanıtlamıştır.
Seçkin Deniz, 11.07.2021


How do we fix Europe’s presidency dilemma?
"AB'yi uluslararası alanda kim temsil ediyor? 'Sofagate' konuyu yeniden alevlendirdi ve Avrupa'nın Geleceği Konferansı bunu çözmeyi hedeflemeli."

Avrupa Komisyonu başkanı Ursula von der Leyen'in -Nisan ayında Ankara'da Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ile görüşen Avrupa Konseyi başkanı Charles Michel ile ortak görüşme sırasında oturma düzeni ile marjinalleştirilen- artık kepazelik haline gelmiş olan 'hum, hum' sesleri Avrupa Birliği'nin kurumsal düzenlemelerinde uzun süredir devam eden rahatsızlığı yansıtıyor.

Eski ABD dışişleri bakanı Henry Kissinger'a atfedilen ünlü espri bunu örnekliyor: "Avrupa? Telefon numarası nedir?" Ve net AB liderliğinin yokluğu konusu, birliği uluslararası alanda zayıflatmakla kalmayıp, aynı zamanda vatandaşlarının anlayışını da bulanıklaştırdığından, Avrupa'nın Geleceği Konferansı tarafından ele alınmalıdır.

Avrupa Konseyi daimi başkanlığı (AB Konseyi'nin altı aylık dönem başkanlığından farklı olarak), sözde meseleyi ele almak için Lizbon anlaşması 2009'da yürürlüğe girdiğinde getirildi. Ama bu sadece sorunu derinleştirdi.

Avrupa'nın Geleceğine İlişkin Konvansiyon (2002-03) sırasında yazdığımız makalede (AB için bir anayasa hazırlamak üzere bir araya geldi, ancak 2005'te Fransa ve Hollanda'da bir taslak üzerinde yapılan olumsuz referandum oylarıyla engellendi, ardından sözleşmenin çalışması Lizbon anlaşmasına kalıcı olarak dahil edildi) Avrupa Konseyi'nin daimi başkanlığının iki ters etkisi olabileceğinden korktuk.

Birincisi, dönem başkanlığını sadece bir şifreye indirgemek, üye ülkeler arasındaki rekabet dinamiklerini ve Avrupa halkları tarafından AB'nin sahiplenilmesini baltalayacaktır. İkinci olarak, bölünmüş bir birlik liderliğinin ortaya çıkmasının gerilimlere yol açabileceğinden korktuk, bu da bir cumhurbaşkanı ve muhalif siyasi eğilimlere sahip bir başbakan arasındaki Fransız tarzı birlikte yaşamanın sonuçlarını yansıtıyordu.

Yapısal Kusurlar

Ne yazık ki, 'Sofagate' korkularımızı doğruladı. Bunu bir kişilik çatışmasına indirgemek yanlış olur. Kusurlar yapısaldır ve sadece protokolün incelikleriyle çözülemez. Afrika'dan Çin'e ve evet, Türkiye'ye kadar, AB işlevsiz görünüyor ve dünya sahnesindeki itibarını baltalıyor.

Avrupa Konseyi'nin daimi başkanlığı da son on yılın başlıca uluslararası sorunlarının ele alınmasına yardımcı olmadı: kararlar devlet başkanları arasında alındı (Euro bölgesi krizi), diğer devletlere devredildi ('mülteci krizi', Türkiye'ye) veya komisyon tarafından yönetildi (pandemi).

Gerçekten de AB'nin yakın geçmişindeki tek umut ışığı, kusurlu da olsa von der Leyen'in 2019'daki atanmasıyla ilgili tartışma sırasında Avrupa Parlamentosu'ndaki taahhütlerinden ortaya çıkan Avrupa Yeşil Anlaşması'nda yatıyor.

Bin yıldan beri, Avrupa entegrasyonunu yöneten üç mantığın her biri güçlendirildi:

  • Komisyonun artan yetkiler kazanmasıyla işlevsel mantık; dün Euro'yu, bugün pandemiyi yönetmek için;
  • Anlaşmalar hem aciliyet hem de para gerektirdiğinde, devlet başkanlarının Avrupa Konseyi aracılığıyla yetkilerini koruduğu hükümetler arası mantık ve
  • Avrupa Parlamentosu'nun yeni teknolojilerden yatırım kurallarına kadar değişen alanlarda giderek daha güçlü bir şekilde devreye girmesiyle parlamenter demokrasi mantığı.

Bu durum, bu organlardan herhangi birinin birliği bir bütün olarak meşru bir şekilde temsil ettiğini iddia etme olasılığını daha da azaltıyor. AB, uluslararası sahnede - özellikle iklimle ilgili konularda - ABD ve Çin ile eşit durumda olmak istiyorsa, Kissinger'ın eski sorusuna inandırıcı bir cevap bulması gerekiyor. Ancak bunu daha fazla demokratik meşruiyet peşinde koşarken yapması gerekiyor.

Temel Eşitlik

Üç kurum arasındaki temel eşitlik, üstünlük için rekabet etmesi gerekmeyecek olan Başkanlık üçlüsüne yansıtılmaya devam edilmelidir. Her kurum -komisyon, Avrupa Konseyi ve parlamento- bir başkana ihtiyaç duyar, ancak hiçbiri AB'nin başkanı olduğunu iddia edemez.

Bazılarının önerdiği gibi, neredeyse 500 milyonluk bir seçim bölgesini temsil eden, Avrupa için seçilmiş tek bir başkan da uygun bir çözüm olmayacaktır. AB bir birliktir, devlet değil. Gerçekten de, devletler ve vatandaşlar birliğidir; özgünlüğünde, böyle bir taklitçi alternatif yaklaşımın savunucularının sahip olabileceğinden çok daha iddialı bir yapı.

AB'nin doğasına uyan tek ideal ve uygulama, daimi başkanı olan Avrupa Konseyi'nin altındaki ve üstündeki başkanlıkların eşit rotasyonundan faydalanması gereken üye devletler arasında ve dahili ve harici olarak eşit hakimiyete sahip olacak üç kurum arasında paylaşılan paylaşılan liderliktir. 

Sembolik Figür

Öyleyse, Kissinger'ın sorusuna cevap verecek, genel bir AB başkanı kim olabilir? AB Konseyi'nin altı ay boyunca dönem başkanlığını elinde bulunduran üye devletin ulusal hükümetinin başı. Rotasyon göz önüne alındığında, kişilik çatışması ve rekabet riski olmayacaktır. Aynı zamanda ve 27 ülke adına konuşan seçilmiş bir hükümet başkanı olarak, bu kişi, Avrupa Konseyi'nin daimi başkanlığının aksine, yabancılarla karşılaşmalarda eşit olacaktır.

Zaman geçtikçe ve devlet ve hükümet başkanları adına konuştuğunu iddia eden kalıcı bir rakibin yokluğunda, komisyonun siyasi pozisyonu bir gün -Spitzenkandidat fikrinin öngördüğü gibi- parlamento seçimlerinden kaynaklanabilir ve -27 devletin vatandaşları tarafından ifade edilen tercihleri ​​daha iyi yansıtır.

Bu dönemsel başkan ne yapacaktır? Pek önemli değil. Avrupa Konseyi toplantılarına, kendi başkanlığına ayrılmış bir görevle başkanlık etmesi gerekmeyecektir. Bunun yerine, çoğunlukla sembolik bir figür olacaktır, AB tarafında gezintiye çıkabilecek herkesin yanında, durum için uygun görülen herhangi bir mobilya parçasının üzerinde oturan, primus inter pares (eşitler arasında birinci) olarak, yabancı devlet adamlarıyla buluşacaktır. Ne fazla ne eksik.

Paul Magnette, Kalypso Nicolaidis, 1 Temmuz 2021, Social Europe

(Paul Magnette, Belçika'daki Parti Socialiste'nin başkanı, Charleroi belediye başkanı ve Université libre de Bruxelles'de eski bir siyaset bilimi profesörüdür. Kalypso Nicolaïdis, European University Institute, Ulusötesi Yönetim Okulu'nda uluslararası ilişkilerde bir kürsüye sahiptir.)


Seçkin Deniz, 11.07.2021, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri ve Yansımalar



Sonsuz Ark'tan
  1. Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur. 
  2. Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
  3. Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark manifestosuna aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.
  4. Sonsuz Ark Yayınlarının Kullanımına İlişkin Önemli Duyuru için lütfen tıklayınız.

Seçkin Deniz Twitter Akışı