10 Nisan 2022 Pazar

SA9621/SD2375: Kremlin Neden Ukrayna'yı İşgal Etti?

  Sonsuz Ark/ Evrensel Çerçeveye Yolculuk

Sonsuz Ark'ın Notu:
Çevirisini yayınladığımız analiz, Finlandiya Fahri Profesörü olarak Helsinki Üniversitesi Aleksanteri Enstitüsü'ndeki Rus Araştırmaları Merkezi'nde "Bir meydan okuma olarak otoriter piyasa toplumu" araştırma yönünün başkanlığını yapan, misafir öğretim üyesi olarak Orta Avrupa Üniversitesi'nde, Austin'deki Texas Üniversitesi'nde, Rus Ekonomi Okulu'nda, Pennsylvania Eyalet Üniversitesi'nde ders veren Rus siyaset bilimci ve yazar Vladimir Yakovlevich Gelman'a aittir ve Putin liderliğindeki Rusya'nın Ukrayna'yı işgalinin nedenlerine odaklanmaktadır. Analistin, "Bu, Rus politikacılar tarafından geçmişte kamuoyuna yaptığı açıklamalarda sıklıkla tekrarlanan ve muhtemelen stratejik kararların temeli haline gelen fikirleri içerir. Bunlar, Rusların ve Ukraynalıların nasıl “tek halk” olduğuna dair görüşler ve Ukrayna'nın Batı ve Doğu olarak ikiye bölünmesinin ebedi ve değiştirilemez olduğu gibi varsayımlardır; Ukrayna'da Rus yanlısı kitlesel duyguların hakim olduğu ve sadece müesses nizamın milliyetçiler tarafından ele geçirildiği iddia edilen görüşlerdir. Biraz daha derine inerseniz, bu yanılgıların yalnızca Rus liderliğinde değil, aynı zamanda diğer birçok dünya politikacısında da var olan gerçekçi olmayan geçmişe dönük dünya görüşü beklentilerine dayandığını belirtmekte fayda var." şeklindeki tespitleri somut bir anlam zemini ortaya koyar gibi görünmekte ise de, ABD-SSCB arasında olduğu gibi Avrupa'yı yeniden ABD-NATO-Rusya arasında tampon bölge olarak kullanmak amacıyla ABD-Rusya tarafından alınan ortak bir kararla Ukrayna işgalinin uygulamaya konduğuna dair işaretler daha fazladır. Muhtemelen sadece bu nedenle ABD Başkanı Joe Biden Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'i kışkırtıcı bir dil kullanarak süreçteki gerilimi arttırmış ve NATO üyesi Doğu Avrupa ülkelerini Amerikan askerleri ve silahlarıyla donatmıştır. Aynı ABD, Ukrayna'nın NATO'ya alınmasını sürekli gündemde tutarak Putin'i kışkırtmış ve savaş riskini ortadan kaldıracak hiçbir adım atmamıştır. Türkiye'nin Ukrayna ve Rusya ile görüşerek savaşı durdurma çabaları bu anlamda gerçeğin daha net görülmesini sağlamıştır. Yine Türkiye'nin Antalya ve İstanbul'da yapılmasını sağladığı müzakerelerin oluşturduğu iklimde, ABD Ukrayna'ya 2 milyar dolarlık silah desteği vererek savaşı kızıştırırken, 8 Nisan 2022'de Ukrayna'yı ziyaret eden AB Komisyon Başkanı Ursula von der Leyen, "Ukrayna'nın savaşı bizim savaşımızdır, AB Ukrayna'nın yanındadır. Ukrayna Avrupa'nın geleceğine doğru ilerlerken Rusya çürüyecek. Bugün Ukrayna'ya AB üyeliği yolunda ilk olumlu adımı vermek için buradayız. Rusya yaptırımları atlatmaya çalışıyor, biz de teyakkuzda kalmalı ve zaman içinde onları yeniden sıkılaştırmalıyız" demiş ve Avrupa Birliği'nin, Rusya'nın da itiraz etmediği Ukrayna'nın üyeliğini hızlandırmak için başlattığı sürece işaret ederek olayın boyut değiştirdiğini ortaya koymuştur. Ukrayna'nın Avrupa Birliği toprağı olmasıyla Donbass-Kırım Rusya'nın istemediği bir yere doğru evrilecektir. Kremlin Sözcüsü Dimitriy Peskov'un 9 Nisan 2022'de yaptığı açıklama bu anlamda somut bir çıkarım yapılmasına yardımcı olabilir: "Bu bir savaş değil, zorunlu olan bir özel askeri operasyondur. Ukrayna planladığı gibi NATO’ya katılsa ve sonrasında da Kırım’ı almaya kalksaydı üçüncü bir dünya savaşı patlak verebilirdi. Dünya'yı felaketten kurtarıyoruz." 
Seçkin Deniz, 10.04.2022, Sonsuz Ark


Why the Kremlin Invaded Ukraine
Vladimir Gel'man, Rus hükümetinin askerî karar alma sürecini neyin yönlendirdiği konusunu yorumluyor.

Rus hükümetinin Ukrayna'da "özel bir askeri operasyon" başlatma kararı şaşırtıcı derecede tehlikeliydi. Çoğu Rus gözlemcisi için de son derece beklenmedik bir durumdu; Bir gün önce durumun daha da kötüleşeceği konusunda uyarıda bulunanlar bile böyle bir felaket sarmalını hayal bile edemezdi. Bu, önümüzdeki yıllarda Ukrayna, Rusya ve tüm dünya için korkunç sonuçlar doğuracaktır. Ve zaten, bu çatışma daha da ilerledikçe, uzmanlar şimdi Rus liderliğinin neden böyle bir karar verdiği sorusuyla karşı karşıya kalacaklar.


Fotoğraf: Scanpix

Bugüne kadar, Kremlin'in stratejik kararlar alma mekanizmaları ile ilgili yabancılar tarafından çok az şey biliniyor. Bu, kaçınılmaz olarak, mevcut değerlendirmelerin ve varsayımların çoğunun yanlış olabileceği anlamına geliyor. Yine de siyaset bilimi, farklı dönemlerde farklı devletlerde dış politika kararlarının benimsenmesini inceleme konusunda önemli bir deneyim biriktirmiştir. Bu deneyim, bir Ukrayna saldırısı başlatma kararının geliştirilmesi ve uygulanmasına yönelik mekanizmaları anlamak için faydalı görünüyor.

Bu kararın özünü analiz etmek için, Putin'i ve çevresinin rasyonelliğini inkar etme cazibesine kapılmamalı, bir yandan da adımlarının arkasındaki duygulara dikkat edilmelidir. Her durumda, 24 Şubat 2022'den önce ve sonra Kremlin'in attığı adımların çoğu oldukça mantıklı görünüyor; Bu bağlamda bu askeri saldırının başlatılmasını istisnai bir şey olarak değerlendirmek için hiçbir neden yoktur. Aksine, bu kararın Rusya'daki kamu yönetiminin genel mantığına uyduğu varsayılmalıdır. Zararlı oluşu, Rusya'nın Ukrayna'ya yönelik politikasının özelliklerinden değil, daha temel faktörlerden kaynaklanıyordu.

Bunlar arasında (1) Rus siyasi rejiminin özellikleri, (2) Rus devletinin yönetişim mekanizmaları, (3) alınan kararların olası sonuçları hakkındaki yanlış anlamalar ve (4) önceki deneyimlere dayalı olarak kişinin kendi eylemlerinin sonuçlarına ilişkin olası değerlendirmeleri.

Görünüşe göre bu feci kararın doğasını etkileyen en önemli faktör Rus otoriterliğinin kişisel doğasıydı. Otoriter rejimler, otoriter koşullar altında yaşayan vatandaşlar kadar olmasa da, ifade özgürlüğü eksikliğinden muzdariptir.

Alternatif bilgi kaynaklarının eksikliği, farklı bakış açılarını karşılaştırma ve farklı yaklaşımların rekabetine dayalı kararlar alma fırsatlarının olmaması, yönetsel karar vermenin kalitesini olumsuz yönde etkiler; bu kusurlar, yarım yüzyıldan daha uzun bir süre önce Sovyet muhalifleri tarafından not edildi.

Dahası, zamanla, birçok otokraside uzmanlar “akıllıya ihtiyacımız yok, sadık olanlara ihtiyacımız var” ilkesine göre değiştirilir: kararları hazırlarken yetkililerin yetkinliği onların sadakatine yol açar.

Rusya'daki bu yönler, son zamanlarda Batı ile radikal bir askerî çatışmanın destekçilerinin seslerinin daha yüksek olduğu ve daha ılımlı yaklaşımların büyük olasılıkla çok az dikkate alındığı dış politika uzmanlığı alanında açıkça görülüyordu. En önemli kararların hazırlandığı kapalı ortam, kalitedeki düşüşü daha da şiddetlendirdi.

Ayrıca, kişisel otokrasiler (monarşiler bir yana, tek parti rejimlerinden farklı olarak), siyasi liderlik adına neredeyse sınırsız gönüllülük için alan açan, karar vermede düşük düzeyde kurumsallaşma ile karakterize edilirler. Ukrayna'da bir savaş başlatma kararını, Sovyet tarihindeki en yakın muadili olan 1968'de Çekoslovakya'ya asker gönderme kararıyla karşılaştırmak yeterlidir. O zamanki kararın öncesinde, Politbüro'da çok sayıda toplantı ve toplu tartışma, liderlikle müzakereler, Çekoslovakya'nın yanı sıra SSCB'nin Doğu Avrupa müttefikleriyle yapılan görüşmeler yapıldı. Bu karar SSCB için de zararlı olsa da, Sovyet liderliği bir bütün olarak Çekoslovakya'daki hedeflerine ulaşmayı başardı ve kendisi için en kötü senaryodan kaçındı.

Sovyet tarihinde tam tersi bir örnek, Afganistan'a asker gönderme kararı olabilir, ancak bu bölüm biraz farklı bir nitelikteydi: bu karar, o zamanlar fiziksel olarak toplu tartışmalar yapamayan ülkenin derinden hasta liderleri tarafından verildi.

Bugünkü Rus liderliğindeki toplu tartışmaların durumu, Güvenlik Konseyi'nin 21 Şubat 2022'de DPR ve LPR'yi tanıma konusunda yaptığı toplantıda açıkça ortaya kondu: herhangi bir tartışma söz konusu değildi, kamuoyu görüşü yalnızca daha önce kabul edilen (toplantının sonunda kamuoyuna duyurulan karardan kökten farklı olan) kararın katılımcıların onaylamasıyla sınırlıydı.

Kötü yönetim mi?

Daha önce de yazdığım gibi, Rusya'da kamu yönetiminin ana amacı ve ana içeriği rant arayışıdır. Ülkedeki yüksek hazırlık ve karar verme kalitesi, siyasi liderliğin himayesi altında yalnızca stratejik açıdan önemli “verimlilik ceplerinin” dar bir bölgesinde muhafaza edilmektedir (Merkez Bankası bu türden bir örnek teşkil edebilir).

Bununla birlikte, "verimlilik cepleri", kamu yönetiminin kalitesinin genel olarak bozulmasını durdurmaz; tam tersine: aynı Merkez Bankası'nın yeterli altın ve döviz rezervi biriktirerek haklı bir yol izleyebileceğini bilen yetkililer, kendilerini daha kararlı, ancak daha az düşünceli adımlar atmaya teşvik ederek savunmasız yönlerini hissettiler.

Bu koşullarda, dış politika ve savunma politikası, "kötü yönetimin" kusurlarından diğer birçok alandan daha fazla etkilenir. Sivil kontrolün yokluğunda, çeşitli yanlış hesaplamaların gizlenmesine izin verdiği için uygun olan bir devlet sırrı perdesi ile örtülürler.

Bu, ilgili departman başkanlarını, kendilerine verilen görevleri hızlı ve ne pahasına olursa olsun yerine getirmeye, sonucu daha fazla umursamadan ve yerine getirilmeyen  (örneğin, bu görevlerin yerine getirilmesi durumunda topraklarının yönetimini daha fazla düşünmeden, Ukrayna'nın “askerden arındırılması” ve “denazifikasyonunun” sağlanması gibi) sözler vermeye teşvik eder.

«Özel askeri operasyon» kararının uygulanmasıyla ilgili olası maliyetlerin önceden küçümsenmesi veya hesaba katılmaması şaşırtıcı değildir. Aynı zamanda, “hatalar üzerinde çalışmak” daha da büyük kayıplara dönüşmekle tehdidini içerir.

Yanlış algılamalar

Gerçek bir uzmanlığın yokluğunda ve bilgilerin tamamen yanlış beyan edilmesi sonucunda karşı taraf hakkındaki fikirler çoğu zaman stereotiplerin ve korkuların çoğalması temelinde inşa edilir. Bu nedenle, Rus makamları, “Amerikan kuklalarının” tehdit edildiğinde efendilerine kaçacakları ve kendilerinin onları desteklemeyi bırakacağı (2021'de Afganistan'da olduğu gibi) beklentisini Ukrayna liderliğine yansıtabilirler.

Ayrıca kendi fobilerini de yansıttılar. Bu, Rus politikacılar tarafından geçmişte kamuoyuna yaptığı açıklamalarda sıklıkla tekrarlanan ve muhtemelen stratejik kararların temeli haline gelen fikirleri içerir. Bunlar, Rusların ve Ukraynalıların nasıl “tek halk” olduğuna dair görüşler ve Ukrayna'nın Batı ve Doğu olarak ikiye bölünmesinin ebedi ve değiştirilemez olduğu gibi varsayımlardır; Ukrayna'da Rus yanlısı kitlesel duyguların hakim olduğu ve sadece müesses nizamın milliyetçiler tarafından ele geçirildiği iddia edilen görüşlerdir.

Biraz daha derine inerseniz, bu yanılgıların yalnızca Rus liderliğinde değil, aynı zamanda diğer birçok dünya politikacısında da var olan gerçekçi olmayan geçmişe dönük dünya görüşü beklentilerine dayandığını belirtmekte fayda var.

Bunlar, modern dünyada eski ve kaybedilen siyasi, sosyal ve uluslararası düzeni yeniden kurmanın nasıl mümkün olduğu üzerine kuruludur; Donald Trump'ın söyleminde "Amerika'yı yeniden büyük yap" sözleriyle ifade edildiği gibi, o zaman Rusya'da daha önce "tekrar yapabiliriz" sloganında somutlaşmışlardı. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, bu yaklaşımla, ülke dışındaki durumla ilgili alternatif varsayımlar ciddi bir şekilde tartışılmadı veya karar alma kapsamı dışında kaldı.

Geçmişin tekrarı

Ukrayna'ya yönelik bir askeri operasyonun Rus yetkililer tarafından 2014'te Kırım'ın ilhakına ilişkin önceki deneyimin bir ekstrapolasyonu olarak görülmesi, Putin'in kendi sözleriyle tek taraflı olarak aldığı bir karar olarak görülmesi çok muhtemeldir. Kırım'ın Rus liderliğinin gözünde bir “başarı hikayesi” gibi göründüğünü akılda tutmakta fayda var: Bu adım için iç siyasi destek çok yüksek olmasına rağmen, Ukrayna Kremlin'in adımlarına direnemedi ve bunun ürettiği maliyetler ortaya çıktı. Batı'nın eylemleri çok ağır görünmüyordu.

Temmuz 2014'te Donbass yüzünden düşürülen Malezya Boeing'ini bir kenara bırakırsak, o zaman Avrupa ve Amerikan düzeni Rusya'nın Ukrayna'ya karşı eylemlerine ve ABD ve Rusya'daki Rus liderliğinde güçlü destek gruplarının varlığına fazla ilgi göstermedi. Avrupa, Kremlin için en tehlikeli yaptırım tehditlerini yavaşlatmayı mümkün kıldı.

Önceki başarılar, son yıllarda çeşitli sıkıntılar yaşayan Batı'nın -Brexit ve Capitol'ün işgal fırtınasından ABD'nin Afganistan'dan kaçışına kadar- derin ve geri döndürülemez bir düşüş durumunda olduğu ve prensipte böyle olmadığı yönünde beklentilere yol açtı. Rusya'ya kararlı bir şekilde direnebilirdi.

Bu nedenle, Ukrayna'daki ve yurtdışındaki savaşa yönelik muhalefetin boyutları çok fazla hesaplanmadı: büyük olasılıkla, Kremlin 2022'de her şeyin 2014'tekiyle yaklaşık olarak aynı senaryoyu izleyeceğini, yalnızca daha büyük ölçekte olacağını düşündü. Ancak, aynı nehre iki kez girilemeyeceği ortaya çıktı.

Rus liderliğinin Ukrayna'da "özel bir askeri operasyon" başlatmaya karar verirken gösterdiği tehlikeli küstahlığın sonuçları çok uzun sürmedi ve böylece ülkenin ve dünyanın gelişiminin daha sonraki yörüngesini belirledi. Ancak Rus liderlerin bu deneyimden ne gibi dersler çıkaracağı ve gelecekteki kararlarının daha da zararlı olup olmayacağı henüz belli değil.

Vladimir Gel'man, 12 Mart 2022, Riddle

(Vladimir Yakovlevich Gelman ( Rusça : Владимир Яковлевич Гельман ; 6 Ekim 1965 doğumlu) bir Rus siyaset bilimci ve yazardır. 2012'den beri Helsinki Üniversitesi'nde Finlandiya Fahri Profesörü (Finlandiya Seçkin Profesör), Helsinki Üniversitesi Aleksanteri Enstitüsü'ndeki Rus Araştırmaları Merkezi'nde "Bir meydan okuma olarak otoriter piyasa toplumu" araştırma yönünün başkanı. Misafir öğretim üyesi olarak Orta Avrupa Üniversitesi'nde, Austin'deki Texas Üniversitesi'nde, Rus Ekonomi Okulu'nda, Pennsylvania Eyalet Üniversitesi'nde ders verdi.)


Seçkin Deniz, 10.04.2022, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri ve Yansımalar


Sonsuz Ark'tan
  1. Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur. 
  2. Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
  3. Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark manifestosuna aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.
  4. Sonsuz Ark Yayınlarının Kullanımına İlişkin Önemli Duyuru için lütfen tıklayınız.

Seçkin Deniz Twitter Akışı