Sonsuz Ark'ın Notu:
İtalya, Brexit yüzünden Avrupa Birliği'nde yaşanan sarsıntıya eş değer bir sarsıntı üretecek bir seçim sonucu ile karşı karşıya... Irkçılığın ve İslam-Müslüman düşmanlığının arttığı Avrupa kıtasının bu en fazla belirsizlik yaşayan kalabalık sanayi ülkesi yaklaşık on yıldır güçlü hükümetlerden yoksun olarak Merkel'in Avrupa Birliği'ne dayattığı politikalara boyun eğmenin bedelini her geçen gün daha ağır bir şekilde ödediğini fark etti. Avrupa Birliği artık kendisini taşıyamayan ülkelerin artışından dolayı Büyük Çöküş'ün arefesinde... Lütfen çeviri analize başlamadan önce alttaki 'Okuma Parçası'nı okuyunuz...
Seçkin Deniz, 10.04.2018
İtalya, Brexit yüzünden Avrupa Birliği'nde yaşanan sarsıntıya eş değer bir sarsıntı üretecek bir seçim sonucu ile karşı karşıya... Irkçılığın ve İslam-Müslüman düşmanlığının arttığı Avrupa kıtasının bu en fazla belirsizlik yaşayan kalabalık sanayi ülkesi yaklaşık on yıldır güçlü hükümetlerden yoksun olarak Merkel'in Avrupa Birliği'ne dayattığı politikalara boyun eğmenin bedelini her geçen gün daha ağır bir şekilde ödediğini fark etti. Avrupa Birliği artık kendisini taşıyamayan ülkelerin artışından dolayı Büyük Çöküş'ün arefesinde... Lütfen çeviri analize başlamadan önce alttaki 'Okuma Parçası'nı okuyunuz...
Seçkin Deniz, 10.04.2018
Italy: First European Country In The Hand Of Populists?
Genel varsayım, 2018 seçimlerinden sonra İtalya'nın siyasi ve parlamenter manzarasının daha karmaşık hale gelmesiydi. Ancak, beklenmedik bir şekilde, seçimin tetiklediği büyük siyasi deprem oldu.
Açıkça kazananlar Beş Yıldız Hareketi ve Lig'dir. Aynı şekilde, açıkça kaybedenler: Demokratik Parti, sol kanat kıta ittifakı ile birlikte Özgür ve Eşit ve Silvio Berlusconi'nin Forza Italia'sı. Oyların yüzde 32'den fazlasını alan beş yıldız şimdi en büyük İtalyan partisi. Savaş sonrası tarihte sadece Hıristiyan Demokrat, İtalyan Komünist Partisi ve daha sonra Forza Italia ve Demokrat Parti benzer sonuçlar elde etti.
Sağda, Lig, “Kuzey” niteliğini isminden atarak ve Apennines'in güneyinde önemli mesafeler elde ederek, ulusal bir partiye lider Matteo Salvini tarafından başarılı bir şekilde dönüştürüldü, doğru koalisyonlar kurdu, 1994'ten beri merkezdeki egemen parti olan Forza Italia'yı açıkça geride bıraktı.. Merkez sağda ittifak, bir bütün olarak iyi bir sonuç elde etti, 2013'e kıyasla yedi puan kazandı, ancak yıllarca bipolar ikinci Cumhuriyetin sağ kutbuna hakim olan Berlusconi, önemli bir gerileme yaşadı.
İki kazanan taraf Lig ve Beş Yıldız, mevcut ulusal politikalara ve Avrupa politikalarına yönelik eleştirilerinde son derece tepkili olmuşlardır. Birlikte oyların yüzde 50'sini aldılar; ilk defa, büyük bir Avrupa ülkesinin seçmenlerinin çoğunluğu, oylarını açık popülist bir partiye vermeyi tercih etti.
Eski hükümetlere uzaklık ve sert AB eleştirileri kazandırıyor
Bu sonuçların arkasında, bağlamsal ve daha politik faktörlerin bir karışımı var. İtalya'da Bertelsmann Vakfının 2017 Sürdürülebilir Yönetim Göstergeleri (SGI) Ekonomik iyileşme programı, Matteo Renzi ve Paolo Gentiloni'nin Demokrat Parti merkezli hükümetlerinin yönetiminde uygulanmaya başlandı, ancak insanların algıları çok değişmedi ve hala geçmiş yıllardaki derin durgunluğun etkileriyle ortaya çıkan işsizlik korkusu, yaşanan iş sorunları ve yaşam koşullarının zorlaşması algısı baskın durumda. Doğal olarak, ana akım partiler bu koşullar altında acı çekerken, hükümetten uzak olarak algılanan muhalefet partileri seçmenlerin iyi niyetlerinden yararlandılar.. Böylece, her şeyden önce, Beş Yıldız Hareketi ve Lig, 1994 ve 2008 yılları arasında hükümete üç kez başkanlık eden Forza Italia'dan daha fazla büyüdü.
Bu iki partinin başarısının ikinci sebebi, nüfusun geniş kesimlerinde AB politikalarına karşı artan bir güvensizliktir. Birçok insan bir yandan uygulanan kemer sıkma programları nedeniyle ekonomik zarar görüyor ve bir yandan da İtalya'nın diğer ülkelere göçle ilgili sorunlarına gösterilen zayıf dayanışmaya boyun eğiyor. Beş Yıldız Hareketi ve Birlik, hem AB'ye karşı çok eleştirel tutumlar sergiledi hem de Euro için referandum yapıldığına işaret etti.
Daha katı politik nedenler de var. Her iki kazanan tarafın tartışmasız ve görünür liderleri vardı - Beş Yıldız Hareketi için Luigi Di Maio ve Lig için Salvini - ve seçim platformları birkaç çok göze çarpan popüler konuya odaklandı: Siyasi hayatın 'ahlakına' ilişkin Beş yıldız'ın her "vatandaşa maaş" vaadi, Birlik-Lig'in vergi yasası ve göçle ilgili güçlü kontrollere karşı AB'ye meydan okuması
Öte yandan Demokrat Parti, 2016 anayasa referandumu yenilgisiyle büyük ölçüde zayıflayan Renzi için uygun bir halef ortaya çıkaramadı. Onun popülaritesine rağmen, görevdeki Başbakan Gentiloni'nin seçim kampanyasına liderlik etmesine ve kabinesinin başarılarından faydalanmasına izin verilmedi.
Sağdaki Forza Italia, Berlusconi'nin sahneye geri dönmesini destekledi. Berlusconi 2011 mali krizindeki olumsuz etkisiyle, kamu görevlilerinin görevden alınma yasağı nedeniyle seçimlere tam olarak katılmamasından dolayı engelliydi. Berlusconi'nin varlığı, daha genç bir liderin ortaya çıkmasını engelledi ve parti platformu gerçekçi olmayan vaatlerin odaklanmamış bir karışımından oluşuyordu. Lig'den sadece daha ılımlıyd,ı ama seçmen çekemiyordu.
Sırada ne var? Güçlü bir Avrupa karşıtı kabine mi, yoksa daha ılımlı bir çözüm mü?
Bertelsmann Stiftung'un İtalya'ya dair 2017 SGI raporunda, ekonomik toparlanmanın konsolide edilmesi ve yüksek kamu borcu sorunu, işsizliğin azaltılması, üretkenliğin arttırılması ve kamu bürokrasisinin reformu gibi önemli ulusal sorunların ele alınması gerekirken, hangi hükümetin İtalya'da bir dönem başlatacağı sorusunun cevabı aranıyor. İç siyasetin dikkati çeken tek alan olmadığı açık, diğer önemli soru şu: Bir sonraki İtalyan hükümeti AB reformunun gündemde olduğu bir zamanda Avrupa oyununu nasıl oynayacak?
Seçim sisteminin hakim orantılı niteliği ve siyasi güçlerin üç ayaklı olarak dengelenmesi göz önüne alındığında, seçim açık bir parlamento çoğunluğu oluşturamamıştır. Yeni hükümeti oluşturmak için hangi koalisyonun ortaya çıkacağı bu aşamada belirsizliğini koruyor. Belirsizlik, Demokrat Parti’de Renzi'nin derhal istifasıyla açılan bir liderlik krizi, hatta Berlusconi’nin Forza Italia’daki liderlik iddiası ve merkez sağ ittifaktaki potansiyel gerilimlerle ilgili ortaya çıkan şüpheler nedeniyle de arttı.
İki kazananın Avrupa karşıtı bir koalisyona katılması muhtemel mi? Bazı gözlemciler tarafından korkuyla karşılanan bu senaryo, İtalya'yı Fransız ve Alman Avrupalı liderlerle bir çatışma rotasına yerleştirirken, şu anda en az iki nedenden dolayı en olası seçenek olarak görünmüyor. Birincisi, aynı hükümetteki iki muzaffer (ve gururlu) liderin bir arada bulunması zor olacaktır. İkincisi, Demokrat Parti ve Forza Italia'nın mevcut durumu, Di Maio ve Salvini'ye kendi partilerini daha da genişletme umutları veriyor. Demokrat Parti ve Forza Italia'nın muhalefette kalması halinde bu daha da zorlaşacak.
İkiz muzafferlerin ittifakı reddedilirse, her iki lider de çoğunluğu oluşturmak için parlamentonun merkezine yöneleceklerdir. Bu yönde zaten bazı sinyaller de verdiler. Bu onların en radikal konumlarından bazılarından vazgeçmek zorunda kalacakları anlamına geliyor. Özellikle, her ikisi de daha Avrupalı olan siyasi güçlerle pazarlık yapmak zorunda kalacaklar. Bu nedenle Brüksel'de soruları gündeme getiren ancak işbirliğini reddetmeyen bir hükümet bekleyebiliriz. AB yetkililerinin ve diğer Avrupalı liderlerin, İtalya'nın yakın zamanda karşı karşıya kaldığı sorunlara daha fazla dikkat ederek bu süreci teşvik etmesi akıllıca olacaktır, zira bazı ülkeler AB politikaları nedeniyle daha da kötü duruma düştüler.
Maurizio Cotta, 9 Mart 2018, Social Europe
(Maurizio Cotta, Siena Üniversitesi'nde Siyaset Bilimi profesörüdür. İtalya'nın Siyasi Kurumları (2007) ve Avrupa Demokrasilerindeki Teknokratik Bakanlar ve Siyasi Liderlik'in ortak yazarıdır (2018). Şu anda Horizon 2020 projesini yürütmektedir: 'EUENGAGE: Kamuoyu ile Avrupalı liderlik arasındaki boşluğu kapatmak: Avrupa'nın gelecekteki yolunda bir diyalog kurmak' (2015-2018))
Not: Çeviri programları kullanılarak İngilizce'den çevrilmiştir.
Okuma Parçası
İtalya seçimlerinde kim, kimdir?/ BBC
Luigi Di Maio (5 Yıldız Hareketi):
Komedyen Beppe Grillo tarafından kurulan sistem karşıtı, popülist 5 Yıldız Hareketi'nin siyasi lideri ve başbakan adayı. 31 yaşındaki Di Maio, yeni bir yüz olması sebebiyle geleneksel politikacılara tepki duyanların desteğini alıyor. Karşıtları tarafındansa, hem genç yaşı hem de üniversite mezunu olmaması ve 26 yaşında parlamentoya girene kadar hiçbir düzenli işte çalışmamış olması nedeniyle "yetersiz" olmakla eleştiriliyor.
"Ne sağcı ne solcu" 5 Yıldız'a ve Di Maio'ya yönelik diğer başlıca eleştiriler ise net politikalara sahip olmamaları ve "ne yapacaklarını kestirmenin güç olması". Göç ve euro'dan ayrılmak gibi konularda çelişkili mesajları dikkat çekiyor.
Seçim kampanyasında 5 Yıldız'ın AB karşıtı imajını yumuşatmaya çalışan Di Maio, 5 Yıldız iktidarına çekinceli yaklaşan piyasalara güven verebilmek için de geçen Ocak'ta Londra'da uluslararası yatırımcılarla buluştu.
5 Yıldız, Donald Trump ABD başkanlığına seçildiğinde coşkulu kutlama mesajları yayınlamıştı. Hareket, Rusya lideri Valdimir Putin'e "sempatisiyle" de biliniyor ve bazı çevrelerce Rusya'dan gizli destek almakla suçlanıyor.
Corriere della Sera'nın geçen Ocak'ta yayımladığı bir ankete göre Di Maio'nun şahsi popülaritesi yüzde 33 seviyesinde.
Paolo Gentiloni (Demokratik Parti):
Tam adıyla Paolo Gentiloni Silveri, İtalya'nın mevcut başbakanı. Eski Başbakan Matteo Renzi 2016 sonundaki anayasa reformu referandumunu kaybetmesi üzerine istifa edince, dönemin Dışişleri Bakanı Gentiloni kendisini başbakanlık koltuğunda buldu. Gentiloni iktidarı, İtalya'nın son yıllardaki en "güven verici" yönetimi olarak görülüyor.
Soylu bir aileden gelen Gentiloni, donanımlı ve güvenilir bir devlet adamı figürü çiziyor ve bugünün İtalyan siyaset sahnesinde nadir bulunan bir tür gibi duruyor. Ilımlı, sesini yükseltmeyen, ön plana çıkmayan bir politikacı görüntüsü sergileyen Gentiloni, halkın da en sevdiği siyasi lider durumunda.
Corriere della Sera'nın anketine göre, İtalyan halkının yüzde 44'ü Gentiloni'yi beğeniyor. Tam da bu nedenle, yarınki seçimlerin ardından Gentiloni'nin başbakanlık koltuğunda kalacağı bir formül üzerinde uzlaşılabileceği konuşuluyor.
Matteo Renzi (Demokratik Parti):
İktidardaki Demokratik Parti'nin genel sekreteri ve eski başbakan. Floransa Belediye Başkanlığı yaptığı dönemde yıldızı parladı. 2014'te başbakanlık koltuğunu (parti içi bir hamleyle) ele geçirdiğinde, genç ve dinamik bir lider olarak hantal ve karmaşık İtalyan siyasetine yenilik getireceği umudu yaratmıştı. Görevde kaldığı yaklaşık 3 yıl boyunca, vadettiği reformları vadettiği hızda yapamadı.
Aralık 2016'da anayasa reform paketi referandumda reddedilince başbakanlıktan istifa etti. Ne var ki referandum öncesinde "kaybedersem siyaseti bırakırım" diyen Renzi bu sözünü yerine getirmedi. Renzi, yarınki seçimleri kaybederse de görevde kalacağını açıklayarak yine tepki çekti. Hem diğer partilerden hem de kendi partisi içinden Renzi'ye "kibirli" olmak ve şahsi hırslarını partinin çıkarlarından üstün tutmak suçlamaları yöneltiliyor.
Geçmişte Tony Blair'e benzetilen Renzi, bu seçim kampanyasında ide kendisini sıklıkla Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron ile kıyasladı.
Geçen Ocak'ta yayımlanan bir ankete göre Renzi'yi takdir edenlerin oranı yüzde 23.
Silvio Berlusconi (Forza İtalya):
Merkez sağın değişmez lideri, 81 yaşında ve hakkındaki siyaset yasağına rağmen bu seçimlerin de en önemli isimlerinden biri oldu.
1994'ten beri 4 kez başbakanlık yapan Berlusconi'nin özel hayatı da en az siyasi yaşamı kadar "canlı". Birkaç gün önce 11. kez dede olan Berlusconi, halen kendisinden 49 yaş küçük Francesca Pascale ile birlikte. Seçim kampanyasında aktif olarak çalışan Berlusconi, "günün yorgunluğunu Francesca'nın tatlılığı sayesinde attığını" söyledi.
Berlusconi, 2013'te bir vergi davasından aldığı mahkumiyet nedeniyle bu seçimlerde aday olamadı. Ancak merkez-sağın en büyük partisi konumundaki Haydi İtalya lideri olarak kampanya sürecinde aktif rol üstlendi. Anketlere göre Haydi İtalya'nın sağ ve aşırı sağ partilerle kurduğu ittifak, yüzde 34-38 arası oy alabilir. Mutlak çoğunluk için gerekli yüzde 40 oya ulaşamasa bile Berlusconi yeni hükümetin kurulmasında yine de belirleyici rol oynayabilir.
Berlusconi'nin uluslararası arenadaki en yakın dostlarından biri, Rusya lideri Putin. Berlusconi, gafları, kadınlara yaklaşımı ve işadamı yönüyle de ABD Başkanı Trump'a benzetiliyor.
Beğenilme oranı yüzde 28.
Antonio Tajani (Avrupa Parlamentosu Başkanı):
Siyaset yasağı sebebiyle seçimlerde aday olamayan Berlusconi, başbakan adayının Antonio Tajani olduğunu açıkladı. Berlusconi'nin partisi Haydi İtalya'nın kurucuları arasında yer alan Tajani, Berlusconi'nin sözcülüğünü de yaptı. Ocak 2017'de Avrupa Parlamentosu Başkanlığı'na seçilen Tajani halen bu görevi sürdürüyor.
Sağ ittifak iktidara gelir ve Berlusconi'nin partisi bu ittifak içinde en çok oyu alan parti olursa Tajani'nin AP başkanlığından ayrılarak İtalya başbakanı olması bekleniyor. Gazetecilik geçmişi de bulunan Tajani, AP başkanlığı döneminde Türkiye'yi özellikle ifade özgürlüğü ihlalleri nedeniyle sık sık eleştirdi.
Matteo Salvini (Lig):
İtalya'nın kuzeyindeki "Padanya" bölgesinin bağımsızlığını savunan bir parti olarak kurulan Kuzey Ligi'nin lideri. Salvini, yalnızca Kuzey'de değil İtalya genelinde güç sahibi olabilmek için partide kilit değişiklikler yaptı. Genel seçimlere hazırlanırken partinin adındaki "Kuzey" sözcüğünü atarak seçimlere yalnızca "Lig" adı altında girmeye karar verdi. Eski "Kuzey Ligi", Güney İtalyalıları aşağılayarak Kuzey'in ayrılığını savunurken, bugünün "Lig" partisi hiddetini İtalya'nın güneyine değil göçmenlere yönlendiriyor. Salvini, seçmenin en mühim sorunlar arasında gördüğü "göç sorununu", marjinal bir ayrılıkçı partiden ulusal bir partiye dönüşme çabasında birleştirici unsur olarak kullanıyor.
Rusya'ya uygulanan yaptırımların kaldırılmasını savunan, ABD Başkanı Donald Trump'a hayranlığını gizlemeyen Salvini'nin Avrupa'daki en sıkı dostu ise aşırı sağcı Fransız lider Marine Le Pen.
Lig, Berlusconi'nin Haydi İtalya'sı ile birlikte sağ ittifakın büyük ortakları arasında yer alıyor. Salvini, "Eğer benim partim Haydi İtalya'dan bir oy fazla alırsa ben başbakan olurum" diyor. Salvini'nin şahsi popülaritesi, yüzde 29 olarak görülüyor.
Giorgia Meloni (İtalya'nın Kardeşleri):
Sağ ittifakın en "sağında" duran İtalya'nın Kardeşleri, ittifakın küçük ortaklarından olsa da seçim kampanyasındaki sert söylemleriyle en çok dikkat çeken partilerden oldu. Partinin başındaki 41 yaşındaki Giorgia Meloni, gençliğinde Mussolini'nin faşist partisinin devamı olarak görülen hareketlerde yer aldı. 2008'de Berlusconi hükümetinde bakanlık yaptı.
İtalya'nın Kardeşleri'nin milletvekili adayları arasında Mussolini'nin torunu Rachele Mussolini de yer alıyor. Giorgia Meloni de, Matteo Salvini gibi "Önce İtalyanlar" sloganıyla yürüttüğü seçim kampanyasında göç ve İslam karşıtı mesajlara öncelik verdi.
Meloni'nin şahsi popülaritesi de yüzde 28'le, Salvini ve Berlusconi'yle neredeyse eşit. Ancak partinin oy oranının yüzde 4-6 arasında olduğu tahmin ediliyor.
Emma Bonino (+Avrupa):
Radikal Parti'li tecrübeli politikacı Bonino, bu seçimlere "+Avrupa" adlı bir listeyle giriyor. Adından da anlaşılacağı gibi bu liste, "daha güçlü bir AB, daha az milliyetçi devletler" çağrısı yapıyor. Emma Bonino, yüzde 41'lik destekle ülkenin en beğenilen 2. lideri olsa da, partisinin yüzde 3'lük barajı ancak ucu ucuna geçmesi öngörülüyor. Bonino, bu destek farkına atıfta bulunarak "Beni daha az sevin, bana daha çok oy verin" diyor.
Geçmişte, Katolik ve muhafazakar bir İtalya'da boşanma ve kürtaj gibi konularda aktivistlik yapan Bonino bugünse göçmenler yararına mücadele ediyor.
Bonino'nun partisi seçimlere, Demokratik Parti liderliğindeki merkez-sol ittifak dahilinde giriyor. Tek başına yüksek oy alması ihtimal dışı görünse de, olası bir sol tandanslı koalisyonda yer alma ihtimali bulunuyor. Bonino, popülizmin yükselişte olduğu ülkede "anti-popülist" politikaları nedeniyle dikkati hak ediyor.
Sonsuz Ark'tan
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark Manifestosu'na aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.