24 Mayıs 2019 Cuma

SA7700/SD1387: Yarının Avrupası

Sonsuz Ark'ın Notu:
Aşağıda çevirisini yayınladığımız analiz, AB Dış ve Güvenlik Politikası eski Yüksek Temsilcisi, eski NATO Genel Sekreteri ve eski İspanya Dışişleri Bakanı, ESADE Küresel Ekonomi ve Jeopolitik Merkezi Başkanı, Brookings Üyesi ve Dünya Ekonomik Forumu'nun Avrupa Küresel Gündem Konseyi üyesi İspanya vatandaşı Javier Solana'ya aittir ve 26 Mayıs 2019'da tamamlanacak olan Avrupa Birliği seçimlerine yönelik ciddi uyarılar içermektedir. Bu metin, ekonomik ve demografi olarak çökmüş, Birlik umutları tükenmiş, gelecek endişeleri artmış, yoksulluk ve işsizlik korkusu zirveye tırmanmış, ırkçı, göçmen ve İslam düşmanı bir Avrupa fotoğrafı çekmektedir. Avrupa Birliği seçimlerinde 'bir düşman' olarak tanımlanan ve sürekli tacize, tahkire uğrayan Türkiye, üye olmak istediği Avrupa Birliği'nden bu bağlamda en az 30 yıl ileridedir ve Avrupa Birliği'nin çöpe dönüşmüş varlığından alabileceği hiçbir şey olmadığını fark etmek ve gelecek politikalarını buna göre belirlemek zorundadır.
Seçkin Deniz, 24.05.2019


The Europe of Tomorrow
"İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra AB'nin barış ve refahın garantörü olarak rolünü vurgulamak hâlâ gerekli. Ancak bugünün AB’si bugünün savaş sonrası nesline hitap etmek istiyorsa, ek meşruiyet kaynakları sağlamalıdır."

Her beş yılda bir, Avrupa Birliği öz-farkındalık uygulamasına katılmaktadır. Avrupa Parlamentosu seçimleri aynada kendimize bakmamızı ve zamanın geçişini hissetmemizi sağlıyor. Ancak yaklaşmakta olan seçimler özel: bu seçimler mülteci krizinden, Brexit referandumundan ve ABD Başkanı Donald Trump'ın seçilmesinden bu yana yapılacak olan ilk seçimler. Bu fırtınalı yıllarda, bakışlarımız sürekli aynaya odaklandı. Bu oylamadan sonra, yansımamız nihayet özlem duyduğumuz netliği elde edecektir.


Avrupa Parlamentosu seçimleri genellikle “ikinci dereceden seçimler” olarak etiketleniyor. 1979'daki ilk seçimlerden bu yana istikrarlı bir şekilde azalan seçmen katılımı, Avrupalıların kendilerine yeterince önem vermediğini gösteriyor. Bu yılki seçimlerden üç ay önce, Avrupa vatandaşlarının sadece % 33'ü Mayıs ayında yapılacak seçimlerden haberdar olduğunu söylüyordu ve sadece % 5'i kesin tarihleri biliyorlardı. Bir ay önce, Almanların sadece % 26'sı, Avrupa Halk Partisi'nin Avrupa Komisyonu başkanlığına aday olan vatandaşları Manfred Weber ile tanıştı.

Oysa kamuoyu yoklamaları çok daha parlak bir fotoğraf çekiyor Eurobarometer'in son anketi, İngilizler hariç on Avrupalıdan neredeyse yedisinin ülkelerinin entegrasyondan faydalandığına inandığını gösteriyor; bu 1983'ten bu yana en yüksek oran. Bu arada çoğu İngiliz aynı görüşü paylaşıyor.


Ancak, Avrupa genelinde belli bir siyasi görüş birliği oluşmuştur ve bu durum tüm yönetişim seviyelerini etkilemektedir. Sorun, özellikle yüzyılın başlarından sonra AB'ye katılan ülkelerde belirgin durumdadır. Doğu Avrupalılar siyasi sisteme Batı Avrupalılardan daha az güveniyor; bu nedenle, hem Avrupa seçimlerinde hem de ulusal seçimlerde daha az sayıda oy kullanmaları şaşırtıcı değil. Genel olarak Avrupalı ​​yanlısı olmalarına rağmen, kurumsal hoşnutsuzluk ve düşük katılım, genel olarak genç Avrupalılar arasında yaygındır.


Ayrıca, yirminci yüzyılın ikinci yarısında Avrupa projesi geliştikçe bu gelişmeyi umutla izleyen nesiller için balayı sona ermiştir. Bulgar siyaset bilimci İvan Krastev, Francis Fukuyama'nın 1989'da ilk kez tanımladığı “tarihin sonuna” ulaşmak yerine, çoğu insanın tarihe olan ilgisinin sonuna geldiğimizi savunuyor. Krastev'in Avrupa Dış İlişkiler Konseyi'nden Mark Leonard ve Susi Dennison ile birlikte belirttiği gibi, “AB geçmişlerinden korkan toplumlar tarafından yaratıldı. Şimdi Avrupalılar gelecekten korkuyor.”


Avrupa entegrasyonunun II. Dünya Savaşı'ndan sonra bir barış garantisi olarak rolünü vurgulamak hala gerekli olsa da, AB'nin ek meşruiyet kaynaklarına ihtiyacı var. Maalesef, son yıllardaki ekonomi ve göçle ilgili zorlukların - AB ve üye devletler tarafından oldukça kötü yönetildiğinden dolayı- ters yönde etkisi oldu. Bu, milliyetçi-popülist partilerin, giderek artan demografik krizler gibi mevcut ve gelecekteki zorluklarla yüzleşmeyi vaat ederek, ulusal tecrit gibi ideal bir geçmişten gelen stratejilerle destek kazanmaları için bir açılım oluşturdu.


Ancak Brexit kaosu, rüzgarların AB dışında çok soğuk estiği yönünde güçlü bir mesaj verdi. İngiltere zaten titriyordu ve oysa sadece kapıyı açmıştı. Coğrafi mesafeler, sıkı ekonomik bağlar ve Avrupa ülkelerinin nispeten küçük ekonomik ağırlıkları, kaçınılmaz gerçeklerdir. Avrupalı ​​vatandaşlar bunu not ettiler ve kıtadaki milliyetçi-popülist partilerin AB’den çıkmayı düşünmeleri ile görünüşte sona ermesi şaşırtıcı değil.


Bu partiler pek çok konuda hemfikir değiller, ancak yabancı düşmanlığı ile mücadele konusundaki söylemlerinde ortak bir zemin buluyorlar. Bu bağlamda, sığınma hakkının uluslararası olarak tanındığı, genel olarak göçün demografik çöküşümüzün önüne geçmesine yardım edebileceği ve endüstrileşmiş dünyada genelde inanıldığından daha az sayıda göçmen olduğu vurgulanmalıdır. Kontrolsüz göçe karşı çıkmak makuldür; komşularımıza sırtımızı çevirmek değil. Burada sadece insancıl bir zorunluluktan bahsetmiyoruz: sonuçta dış ve iç güvenlik, ayrılmaz bir şekilde birbirine bağlı.


Her durumda, bugün Avrupalıları en çok ilgilendiren mesele göç değil, ekonomidir. Günümüzün en büyük zorluklarından biri, neredeyse bütün OECD ülkelerinde yükselen eşitsizliktir. Bu arada, Avrupa’nın kuzey-güney sınırı ekonomik kriz sonucu da genişledi. Üye devletler sorumluluklarından kaçınmasalar da, Avrupa kurumları, teknoloji kaynaklı işgücü piyasası kesintilerinden çevresel sürdürülebilirliğe kadar her şeyi kapsaması gereken yeni bir sosyal sözleşme ile uyumu arttırmak için daha fazla çaba göstermelidir.


Bununla birlikte, çelişkili de olsa, gerçek, AB'ye olan inanç ciddi şekilde sarsılmış olmasına rağmen, Avrupa entegrasyonunun son on yıl boyunca duraklamadan devam etmesidir. Elbette önümüzde uzun bir yol var. Ancak AB daha önce oluşabilecek ekonomik ve finansal zorlukları ele almak için daha etkili araçlara sahip olmamıştı. Birlik seçimlerden sonra bu yoldan devam edecekse ve büyük güç rekabetiyle giderek artan bir dünyada çok taraflı bir oyuncu olarak rolünü korumak istiyorsa, göreceli olarak sessiz entegrasyon yanlısı çoğunluğun sesini yükseltmesi ve harekete geçmesi gerekecektir.


Son yıllarda yapılan görüşmelerde Avrupalılar en azından - ve sonunda - ortak bir siyasal alan yaratmayı başardılar. Milliyetçi-popülistlerin bu alanı kendilerine karşı kullanmalarına izin vermek yerine, AB yanlısı partilerin geleceğe odaklı dönüştürücü bir anlatı oluşturmaları gerekiyor. 


Avusturyalı yazar Stefan Zweig gibi, zaman zaman nostaljiyi “dünün dünyası” için de hatırlarız. Ancak, Zweig gibi biz de görmediğimiz barışçıl, bütünleşmiş Avrupa gibi ileriye dönük projelerle uğraşmalıyız. Avrupa'nın birliğinin havarilerine en büyük saygı, nostalji tarafından felç edilmekten kaçınmak ve kendimizi yarının Avrupa'sını inşa etmeye adamak olacaktır.

Javier Solana, Madrid, 22 Mayıs 2019, Project Syndicate



(Javier Solana, AB Dış ve Güvenlik Politikası eski Yüksek Temsilcisi, eski NATO Genel Sekreteri ve eski İspanya Dışişleri Bakanı. Halen ESADE Küresel Ekonomi ve Jeopolitik Merkezi Başkanı, Brookings Üyesi ve Dünya Ekonomik Forumu'nun Avrupa Küresel Gündem Konseyi üyesidir.)



Seçkin Deniz, 24
.05.2019, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri ve Yansımalar
Takip et: @Seckin_Deniz


Not: Çeviri programları kullanılarak İngilizce'den çevrilmiştir.



Sonsuz Ark'tan
  1. Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur. 
  2. Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
  3. Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark Manifestosu'na aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.

Seçkin Deniz Twitter Akışı