Sonsuz Ark'ın Notu:
Aşağıda çevirisini yayınladığımız analiz, Avrupa Enstitüsü AB siyaseti LSE üyesi Miriam Sorace'a aittir ve Mayıs 2019 Avrupa Parlamentosu seçimlerine ilişkin anketleri, parti manifestolarını, ittifak çalışmaları yapan sağcı, liberal partileri ve oluşan grupları, muhtemel seçim sonuçlarını ve bu sonuçlara bağlı olarak Avrupa Ruhu olarak tanımlanan Avrupa Birliği yanlısı parlamentonun oluşup oluşmayacağını değerlendirmektedir. Türkiye'nin Avrupa'daki kutuplaşmaları doğru okuması ve stratejik bir yaklaşım belirleyerek bu gruplarla ilişkisini kontrollü olarak sürdürmesi gerekmektedir.
Seçkin Deniz, 17.03.2019
Aşağıda çevirisini yayınladığımız analiz, Avrupa Enstitüsü AB siyaseti LSE üyesi Miriam Sorace'a aittir ve Mayıs 2019 Avrupa Parlamentosu seçimlerine ilişkin anketleri, parti manifestolarını, ittifak çalışmaları yapan sağcı, liberal partileri ve oluşan grupları, muhtemel seçim sonuçlarını ve bu sonuçlara bağlı olarak Avrupa Ruhu olarak tanımlanan Avrupa Birliği yanlısı parlamentonun oluşup oluşmayacağını değerlendirmektedir. Türkiye'nin Avrupa'daki kutuplaşmaları doğru okuması ve stratejik bir yaklaşım belirleyerek bu gruplarla ilişkisini kontrollü olarak sürdürmesi gerekmektedir.
Seçkin Deniz, 17.03.2019
European Parliament elections—battle for ‘Europe’s soul’?
"Avrupa Parlamentosu seçim kampanyaları tüm hızıyla sürüyor; ana Avrupa parti gruplarının platformlarının ve önümüzdeki beş yıl içinde AB için siyasi sonuçlarının neler olabileceğinin detaylı bir analizi."
Aralık ayındaki Avrupa Sosyalistleri Partisi kongresinde yaptığı konuşmada, KİH'in şu anki baş adayı Frans Timmermans, bu seçimleri 'Avrupa'nın ruhu' olarak nitelendirdi. Euroseptik (Avrupa Şüphecileri) kuvvetler 2014 seçimlerinde önemli kazanımlar elde etti ve bir sonraki seçimde de sandalye paylarını arttırmaya odaklandı. Açıkça Avrupa yanlısı güçlerin de seçim desteğinde önemli kazanımlar sağladığı görülüyor ve yeni Avrupa yanlısı güçler de oluşuyor (örneğin, İtalyan Daha Fazla Avrupa partisi veya pan-Avrupa Volt'u ). 'AB kurumları ve yetkiler'i konusunda açık pozisyon alanlar arttıkça (geçmişte AB karşıtı oyuncular tarafından tekelleştirildi), nihayet AB'de siyasi çekişme dönemine giriyor olabiliriz. Sırasıyla, daha az ve daha fazla Avrupa isteyen güçler tarafından baskı altına alınan 2019 seçim sonuçları bu nedenle önümüzdeki yıllarda AB'nin niteliğini belirleme potansiyeline sahiptir.
Platformlar ve kampanya sorunları
Üye devletler Avrupa Parlamentosu-EP (AP) seçimlerinin yapılmasından hala sorumlu olmakla birlikte, ulusal partiler (özellikle daha köklü olanlar) kampanya sırasında Avrupa Partisi veya Avrupa Parti Grubu (EPG) üyeliğine işaret edecekler. EPG'ler, EP faaliyetlerini koordine etmek için ideolojik olarak benzer ulusal partilerin katıldığı “şemsiye örgütler”dir. Bazı EPG'ler, Avrupa Halk Partisi (EPP) ve sırasıyla 1976 ve 1973'te kurulmuş olan Sosyalistler ve Demokratlar (S&D, eski adıyla PES) gibi iyi yağlanmış makinelerdir. Milletler ve Özgürlük (ENF) grubu, 2014 seçimlerinin ardından radikal-sağ Euroseptik partiler tarafından kurulmuştur. Bir EPG'nin bir parçası olma avantajlarına sahiptir: Bir ulusal partinin raportörlük, konuşma süresi ve komite başkanlığı alması (ayrıca idare / personel için fon sağlaması) onun için daha kolaydır.
Ana EPG'lerin 2019 politika önceliklerini gözden geçirmek için, bazı yeni parti literatürlerini resmi internet sitelerinden topladım. Tüm EPG'ler resmi 2019 manifestosunu şu an itibariyle açıklamış değiller. Bu yüzden resmi web sitelerinde en son parti kongre kararlarını veya mevcut program bölümlerini kullanarak belge setini tamamladım. Avrupa Solu (GUE / NGL) bu analizde mevcut değil, çünkü Avrupa solu bölünmüş durumdadır ve web sitesinde net bir manifesto / platform bölümü yoktur.
Belgelerin LDA konu model analizini yaptım. Algoritma, corpus'taki 16 ana konuyu belirledi. Ekonomik (özellikle ticaret ve istihdam politikası) ve çevre politikası konuları, Avrupa partilerinin mevcut söyleminin oldukça belirgin özellikleridir. Ekonomik ve parasal birlik ve AB kurumlarının reformu hakkında da bazı önemli tartışmalar (düzensiz de olsa) var. Elbette farklı EPG'ler, her konuda farklı vurgulamalar yapıyor. Aşağıdaki Şekil 1, her EPG'nin programının herhangi bir konuyla ilgilenme olasılığını göstermektedir.
Şekil 1: Avrupa parti gruplarının programlarındaki/manifestolarındaki konu oranları
6 Şubat 2019 tarihinden itibaren resmi web sitelerinden indirilen parti platformları. Avrupa Parti Grupları listesi aşağıdaki gibidir: Sosyalistlerin ve Demokratların İlerici İttifakı (S&D); Yeşiller -Avrupa Serbest İttifakı (Yeşiller/EFA); Avrupa için Liberaller ve Demokratlar İttifakı (ALDE); Avrupa Halk Partisi (EPP); Avrupa Muhafazakarları ve Reformistleri (ECR); Özgür Avrupa ve Doğrudan Demokrasi (EFDD), Avrupalı Uluslar ve Özgürlük (ENF).
'Sivil haklar' sorunları çoğunlukla S&D'ye tarafından gündeme getirilir ve neredeyse hiçbir zaman başka gruplar tarafından ele alınmazlar. Benzer şekilde, göç, ENF grubu için açık bir acilliğe sahiptir - esasen radikal-sağ popülist partilerden oluştuğu için bu şaşırtıcı değildir - ama diğer tüm gruplar için çok düşük düzeyde belirginliğe sahiptir. Genel olarak, S&D istihdam, gelir ve vergilendirme konularına öncelik veriyor ve Avrupa ekonomik politikasını daha 'sosyal' bir boyutta oluşturmayı amaçlıyor. S&D, Yeşiller/EFA ile aynı ölçüde olmasa da, iklim ve çevre konularına vurgu yapıyor. Yeşiller tahmin edilebileceği gibi net bir çevre platformunda ve ayrıca bir istihdam / “sosyal Avrupa” üzerinde çalışıyor.
Liberaller (ALDE) ayrıca istihdamı (özellikle 'iş piyasasına erişim' söylemini benimseyerek), gelir politikasını ve yatırım ihtiyacını tartışıyor. Bununla birlikte, ticaret ve ekonomik büyüme/inovasyon konularıyla diğer gruplardan daha fazla ilgileniyorlar. Çevre politikası ile ilgili endişelerini paylaşıyorlar (ağırlıklı olarak işletmeler ve iklim konusu tartışılıyor). Sonuç olarak, ALDE’nin programı neredeyse tamamen ekonomik boyutlara odaklanmış görünüyor.
EPP ezici bir şekilde ekonomik politikadan ve özellikle de ekonomik büyüme ve ticaretten bahsediyor, ancak Adalet ve İçişleri/güvenlik ve AB değerleri, hukukun üstünlüğü ve dış ilişkiler gibi hukuk ve düzen konularına biraz daha fazla önem veriyor. Avrupa muhafazakarlarının (ECR) söylemleri, ticaret ve ekonomik büyümenin yanı sıra ortak para birimi ve AB kurumsal reformu üzerinde yoğunlaşmış durumda. 2014'ten bu yana İngiltere Bağımsızlık Partisi ve İtalyan Beş Yıldız Hareketi'nin öncülüğünü yaptığı Avrupa Özgürlük ve Doğrudan Demokrasi Partisi, tahminen AB kurumlarının demokratik kusurlarını gidermenin önemi ile ilgileniyor. Bu konular Beş Yıldız Hareketi tarafından müttefik arayışlarında öncelikler olarak gösteriliyor.
Son olarak, yukarıda da değinildiği gibi, Uluslar ve Özgürlükler Avrupa grubu, ortak para birimi ve AB demokrasisi ile ilgili tartışmalar sunmasına rağmen, göçmenliği belirgin bir şekilde tartışıyor. Euroseptik olmayanlar (S&D, Greens / EFA, ALDE, EPP) ile Euroseptik gruplar arasında ekonomik olan ve ekonomik olmayan konulara vurgu yaparlarken net bir ayrım olduğunu görüyoruz; birincisi çoğunlukla ekonomik ve çevresel politika önerilerini tartışıyor ve ikincisi AB kurumlarına veya parasal birlik reformu ve kültürel konulara (güvenlik veya göçmenlik gibi) odaklanıyor.
Avrupa kurumlarının demokratik ruhunu korumaya odaklı savaş, maalesef, göze çarpan yönleriyle hala tek taraflı. Bununla birlikte, Yeşiller ve diğer ana akım EPG'lerin (ne yazık ki, EPP hariç) meseleye dikkat ettiklerini ve karşı önerilerini öne sürdüklerini duymak üzücü. Her parti platformunu analiz edilince, merkezci ana parti gruplarının (ALDE, S & D) çoğunlukla şeffaflığı arttırma, AP güçlerini artırma ve vatandaşlar için katılımcı / müzakere olanakları yaratma gibi (Yeşiller tarafından da paylaşılmayı hedefleyen) parça reformlara vurgu yaptıkları görülüyor, Euroseptik kampı (ENF, ECR ve EFDD) demokrasinin yalnızca yerel düzeyde olabileceğine ve güçlü hükümetlerarası bir dönüş için çağrı yapabileceğine inanıyor olsa da (EFDD örneğinde) doğrudan / katılımcı demokrasi caddelerini tanıtmak için de istekli.
Yeşiller, AB’nin hükümetlerarası ve bölgesel süreçlerinin yol açtığı politika başarısızlıklarını azaltmak AB’nin hükümetler arası bölgesel süreçlerinin yol açtığı politika başarısızlıklarını azaltmak için uluslarüstü demokrasi ve ulusal vetolardan uzak durma konusunda cesur önerilerde bulunuyorlar.
Son olarak, S&D ulus ötesi demokrasiye benzer bir ilgi gösteren ulus ötesi seçim listeleri öneriyor. Birçok siyasi güç bunu destekliyor göründüğü için, müzakereci / katılımcı foranın tanıtılması konusunda bir fikir birliği olabileceği anlaşılıyor. Bu, gelecekteki parlamento için AB düzeyinde siyasi çekişme ve onunla uluslararası demokrasiyi geliştirme yönünde önemli bir ilk adım olabilir.
Beklenen koltuk payları
Aşağıdaki grafik, (Şekil 2), tahmini seçim sonuçları için pollsofpolls.eu kullanılarak hazırlanmıştır; EPG'nin 2014 yılında kazandığı koltuk payını ve gelecek parlamentodaki (2019-2024) öngörülen koltuk yüzdesini göstermektedir.
Şekil 2: Avrupa Parlamentosu seçimleri için öngörülen koltuk payına (2019) karşı etkili (2014)
Pollofpolls.eu'dan istatistikler. Son erişim tarihi 6 Şubat 2019. 2019'daki tahminler, Avrupa'dakileri değil, ulusal seçimleri ifade eden anketlere dayanıyor. Küçük/AB karşıtı partilerin oy oranları bu göz önünde bulundurulmamış olabilir.
Euroseptik ve milliyetçi güçler (EFDD, ENF ve ECR) sandalyelerdeki paylarını arttırırken, S&D ve EPP'nin anlaşma yaptıkları açık. Bu, ENF'ye bağlı partilerin (İtalya'daki Matteo Salvini’nin Lega’sı gibi) seçim başarılarının yanı sıra (büyük çoğunluğu radikal sağcı ve / veya Euroseptik olan) yeni partilerin başarılarından kaynaklanıyor gibi görünüyor.
ALDE'nin kayda değer kazanım artışları, pollofpolls.eu'nün Macron’un La Republique en Marche’nın ALDE’ye bağlı olacağı varsayımından kaynaklanıyor olabilir; ancak bu muhtemelen şüphelidir. Bununla birlikte, ALDE, seçimleri kazanmak için dokuz üye ülkede (İrlanda, İspanya, Almanya, Danimarka, Çek Cumhuriyeti, Slovenya, Romanya, Estonya ve Letonya) oldukça fazla çaba sarf ederken, yedi üye ülkede (Portekiz, Belçika, İsveç, Finlandiya, Hırvatistan, Bulgaristan ve Litvanya) bazı küçük desteklerini kaybediyor. Genel olarak, iki ana partinin (S&D ve EPP) Avrupa Parlamentosu sandalyelerinin, 2014-19 dönemindeki yüzde 55'lik net bir çoğunluğunu kaybetmesi ve yüzde 44'ünü alması bekleniyor.
Potansiyel sonuçlar
Yukarıdaki koltuk projeksiyonlarından da anlaşılacağı gibi, en azından 1999'dan bu yana azalan büyük koalisyon (S&D + EPP) oylamaları artık pratikte mümkün olmayacak. İdeolojik sol-sağ bölme üzerine inşa edilen daha yaygın çoğunluklar açısından, sol (S & D-ALDE-Yeşiller/EFA-GUE/NGL), sandalye payının yüzde 47,9'dan 45,6'ya düşeceği görülüyor, sağ(EPP-ALDE-ECR)'ın ise, koltuk payını yüzde 47,8'den 47,3'e düşürdüğü tahmin ediliyor.. Solda kullanılabilecek daha fazla sol kanat boşluğu kalmamasına rağmen, sağ kanat koalisyonunun radikal sağ bölgede daha fazla oy kullanma ihtimali de mevcut . Avrupa entegrasyon boyutuna bakarsak - EP rekabetinin bir diğer önemli boyutu - Europhiles (S&D, EPP, ALDE, Greens / EFA) hala yüzde 63,9'luk süper çoğunluğa sahip (önceki yasama dönemindeki yüzde 70,6'dan düşük).
Euroseptik grupların beklenen güçlü performansı, AB karar alma süreçlerinin kilitlenmesi, AP'nin karar alma kapasitesini engelleme ve ulusal hükümetlerin etkilerini potansiyel olarak arttırma korkusu yayıyor. Bununla birlikte, AP'de çoğunluğu bulmak genellikle özel çalışmalar şeklinde olmuştur, çünkü AB bir çoğunlukçu parlamento rejimi değildir. MEP'ler sürekli uzlaşmaya ve değişen çoğunluklara aşinadır. Benzer şekilde, sağ kanat koalisyonunun 2014-19 döneminde olduğundan daha az nüfuz sahibi olacağı öngörülmemektedir (yukarıya bakınız); sadece ALDE grubu biraz daha egemen olacak (eğer mevcut tahminler geçerliyse).
Nihayetinde, Euroseptik parti grupları açıkça anlamsız bir şekilde tutarsız: biraz daha iyi olan ECR dışında, Euroseptik üyeleri nadiren bir arada oy kullanıyorlar veya bir parti çizgisi oluşturmayı başarabiliyorlardı. Örnek olarak, Beş Yıldız Hareketi'nden MEP'ler (şu anda EFDD grubunun üyeleri) genellikle Yeşiller ile birlikte oy kullanırlar ve neredeyse hiç bir zaman fırsatçı Avrupalılık anlayışını göstermeyen diğer EPG üyesi UKIP üyesi ile oy kullanmazlar. Bu yüzden Euroseptikler'in politika önerilerine karşı tutarlı bir birleşik cephe oluşturma olasılığı yoktur.
Son olarak, EPG’lerin, büyük koalisyonun 2014’te geri döndüğünü kanıtladığı Avrupa Komisyonu Başkanlığı adaylık sürecinde rolü var. Lizbon Antlaşması'ndan önce bu üst düzey yöneticinin adaylığı ulusal hükümetlerin imtiyazı iken, şimdi komisyon başkanını resmi olarak seçen AP'dir. Avrupa seçimlerinde çoğunluğu kazanan (kazanmaya yakın) EPG'nin cumhurbaşkanının kim olduğunu (Spitzenkandidaten süreci) belirlemesi muhtemel .
Net çoğunlukların bulunmaması ya da büyük koalisyon oylama olasılığının bulunmaması nedeniyle, komisyon başkanı adaylığının 2019’da daha uzun sürmesi bekleniyor: Euroseptiklerin kazanımları -Spitzenkandidaten sürecinin(AB komisyon başkanının belirlenmesinde Avrupa Birliği parlamentosunun etkinliğini arttıran, ilk kez 2014 yılında uygulanan seçim prosedürü) en vokal destekçisi olan ve birbirlerinin adaylarını desteklemeye hazır olan- iki ana partinin çoğunluk için gerekli 353 sandalyeyi yönetmesi için, şartları zorlaştırıyor.
Yeni başkanın adaylığında, son yerel hükümet oluşumlarında giderek daha uzun süren koalisyon görüşmeleri modeline benzer şekilde, aday belirleme imtiyazının pratikte ulusal hükümetlere geri verilmesi olasılığını içereceği için, bu kez önemli gecikmeler yaşanabilir.
Miriam Sorace, 19 Şubat 2019, Social Europe
(Miriam Sorace, Avrupa Enstitüsünde AB siyasetinde bir LSE üyesidir. Araştırma ilgi alanları arasında politik temsil, demokratik açıklar, oy verme davranışı, kamuoyu araştırması, yasama davranışı ve Avrupa Birliği siyaseti sayılabilir.)
Seçkin Deniz, 17.03.2019, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri ve Yansımalar
Sonsuz Ark'tan
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark Manifestosu'na aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.