Sonsuz Ark'ın Notu:
Aşağıda çevirisini yayınladığımız analiz, Das Institut für die Geschichte ve Zukunft der Arbeit (IGZA) İş (Çalışma) Tarihi ve Geleceği Enstitüsü direktörü Dr. Christian Kellermann ve IGZA araştırma görevlisi Mareike Winkler'in ortak çalışmasıdır ve Yapay Zeka (AI)'nın iş kayıplarının ve eşitsizliğin artmasına etkisi olup olmadığını incelemektedir. Analiz'in, "AI'nın işgücü piyasası üzerindeki farklı etkileri kontrol edilmezse, eşitsizlik artmaya devam edecek." şeklindeki uyarısı Endüstri 4.0'ın refahı arttırıp arttırmayacağına dair soruların da kısmen cevabı anlamına gelebilir.
Seçkin Deniz, 25.01.2020
Aşağıda çevirisini yayınladığımız analiz, Das Institut für die Geschichte ve Zukunft der Arbeit (IGZA) İş (Çalışma) Tarihi ve Geleceği Enstitüsü direktörü Dr. Christian Kellermann ve IGZA araştırma görevlisi Mareike Winkler'in ortak çalışmasıdır ve Yapay Zeka (AI)'nın iş kayıplarının ve eşitsizliğin artmasına etkisi olup olmadığını incelemektedir. Analiz'in, "AI'nın işgücü piyasası üzerindeki farklı etkileri kontrol edilmezse, eşitsizlik artmaya devam edecek." şeklindeki uyarısı Endüstri 4.0'ın refahı arttırıp arttırmayacağına dair soruların da kısmen cevabı anlamına gelebilir.
Seçkin Deniz, 25.01.2020
Controlling the effects of AI on work and inequality
"Christian Kellermann ve Mareike Winkler, herkese refah sağlamak için yapay zeka ile ilgili bir düzenlemenin gerekli olduğunu savunuyorlar."
Dijital dönüşümün meslekler üzerindeki etkileri ne olacak? Sayısal iş yıkımından sayısız iş yaratma fikri, standart yapay zeka (AI) kehanetinin bir parçasıdır. Ancak, çalışma görevlerinin hangi dereceye kadar yükseltileceği (düşürülmek veya hatta değiştirilmek) en az iki boyutla belirlenir: teknik taraf ve çalışmanın yönü.
Bugün üretim ve hizmet sektörlerinde çoğu durumda 'dijitalleşme' akıllı telefonların ve tabletlerin kullanılması anlamına geliyor. Bu cihazlar şüphesiz AI gibi karmaşık teknolojilerle çalıştırılıyor. Fakat tam otomasyon henüz ana gerçek değil.
Bununla birlikte, robot - başka bir akıllı cihaz - zaten ücretler üzerinde olumsuz etkileri olan insan işinin yerini alıyor. Özellikle orta ve düşük vasıflı işler, 1970'li ve 80'li yıllardan beri bilgi ve iletişim teknolojisinden (BİT) ve robotlardan etkilenmiştir. Sonuçlar bir yandan ücretleri düşürüyor, diğer yandan verimliliği ve 'dijital temettüleri' arttırıyor. Ancak, bu temettüler esas olarak sermaye sahibi tarafından alınıyor ve azalan ücret payını (kısmen) açıklıyor.
Almanya gibi bir ülkede, robotlar kesinlikle yaygındır, özellikle endüstride, özellikle otomotiv imalatında çok yoğunlaşmış durumdadır. Bu nedenle, araştırmaların büyük çoğunluğu dijitalleşmenin, belirli alanlarda iş görevlerinin otomasyonunu yönlendirdiği, ancak aynı zamanda, özellikle hizmet sektöründe, diğer, daha az otomatikleşmiş alanlarda daha fazla iş ürettiği sonucuna varmaktadır.
Cesaret varsayımı
Bununla birlikte, dijitalleşmenin toplam istihdam üzerinde otomatik olumlu etkileri olması gerektiğine inanmak oldukça cesaret verici olacaktır. Bu, kaybedilen iş talebinin, başka bir yerde yapılan yeni iş talebiyle (çok) telafi edildiği varsayımına bağlıdır.
Kesin olarak bu varsayılan çarpan etkisi bozulduğunda, ilişkili teknoloji iyimserliği ile ilgili şüpheler daha belirgin hale gelir. Burada vaat edilen dijitalleşme yoluyla sektörel verimlilik kazanımlarının 'herkes için 4.0 refah'a yol açmasıdır. Ancak sadece bu tür 'trickle-down' (Seçkin Deniz'in Notu: "Sürdürebilir bir büyümeyle ekonominin cesametinde artış sağlanırsa, sosyal piramidin en üstünde yer alanların kazancında oluşun artışın olumlu etkileri yukarıdan aşağıya sızarak alt sınıflara yansıyacaktır" iddiasını ileri süren iktisat teorisi) iddiaları son 30 yılda herhangi bir güvenilirlik krizinden geçmedi; dijitalleşme söz konusu olduğunda da çok zorlu bir senaryo sunuyorlar.
Bir yandan, eğer bazı çalışanlar dijitalleşmeden faydalandıkları için daha yüksek ücret alırlarsa, hizmet talebinin (veya daha genel olarak elle yapılan işler için daha fazla ifade edildiğinde) artacağı varsayımı doğrudur. Öte yandan, bu görevler göreceli olarak ücret-esnek değildir, bu yüzden eğer ücretleri teknoloji kullanımına bağlı olarak düşerse, onlar için talep aynı oranda artmayacaktır.
Teknoloji otomatik olarak refahta genel bir artışa yol açmayacak. Teknoloji ve bununla ilişkili yatırımlara odaklanmak yerine, dijitalleşmenin dağıtım etkilerinin dikkatlice değerlendirildiği bir sosyal teknoloji değerlendirmesi gerekmektedir. AI'nın işgücü piyasası üzerindeki farklı etkileri kontrol edilmezse, eşitsizlik artmaya devam edecek.
Örtük bilgi
Neyse ki, son derece otomatik bir endüstri senaryosu, temelde basit işlerin karmaşıklığı nedeniyle gelecek için bir vizyon olmaya devam ediyor. Her iş, görevlerin ne kadar rutin olmasına bakılmaksızın, kapsamlı bir deneyim paketi içerir. Çalışma kapasitesi genellikle sadece “karmaşıklık” ile değil aynı zamanda “araç” ya da özel amaçlı AI için ulaşılamayan belirsizlikle nasıl başa çıkılacağı konusunda da kesin bilgi gerektirir.
Bugün, AI dünyasında 'dünya bilgisi' denilen basit bireysel durumlarda resmileştirilebilir, ancak pahalıdır, kaynak tüketir ve daima indirgemecidir. Bugünün AI'sının marjinal faydası hala çok sınırlıdır ve büyük iş kaybı senaryolarını haklı çıkarmaz. Bu varsayımlar genellikle rutin işin ve üretim sürecinin basit bir yorumuna dayanır.
Düzenleme söz konusu olduğunda, en acil konulardan biri, birçok işçinin dijital kaygısına gerçekçi bir değerlendirme ve bireysel çalışma becerilerinin takdir edilmesi ile karşı koymaktır. Operasyonel süreçlerin dijitalleşmesinde, teknik de dahil olmak üzere pratik bir tespitin yapılması da gerekmektedir.
Bu, birlikte belirleme yapılarının ve haklarının güçlendirilmesini ve genişletilmesini gerektirir. Ortak belirleme burada sadece teknolojiyi kontrol etmek için değil, aynı zamanda tek başına yönetim tarafından doğru bir şekilde tanınmayan yatırım kararlarında destekleyici bir faktör olabilir.
Herkes için refah
Son olarak, ileriye dönük bir politika potansiyel, aşırı ve eşit olmayan dağıtım etkilerini düzeltme sorumluluğuna sahiptir; böylece sonuçta herkes için refah yaratılır. Kısa vadede, sosyal bir 'Pareto optimum 4.0'ı takip etmek için yeniden dağıtım önlemleri gereklidir; uzun vadede, gelişmiş AI'yı evcilleştiren bir çalışma dünyasına doğru bir geçiş planına ihtiyaç vardır.
Bu paylaşılan refah, yapısal olarak büyük ölçüde maddi olacaktır. Ancak, çalışma süresinin azaltılması da dahil olmak üzere giderek önemsiz hale gelebilir.
Christian Kellermann ve Mareike Winkler, 12 Aralık 2019, Social Eurpoe
(Dr Christian Kellermann, Das Institut für die Geschichte ve Zukunft der Arbeit (IGZA) İş (Çalışma) Tarihi ve Geleceği Enstitüsü direktörüdür. Mareike Winkler, IGZA'da araştırma görevlisidir. İfade edilen görüşler yalnızca yazarlara aittir.)
Seçkin Deniz, 25.01.2020, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri ve Yansımalar
Sonsuz Ark'tan
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark Manifestosu'na aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.